Πηγή Φωτογραφιών: Pexels και Google Images
Χρησιμοποιούμενοι για να εκλογικεύσουν τα κοσμικής και όχι μόνο σημασίας ζητήματα, οι μύθοι και οι θρύλοι ενυπάρχουν στους πολιτισμούς όλων των λαών, καλύπτοντας ένα φάσμα από τη δημιουργία του κόσμου ως και τη μεταθανάτια ζωή.
Η αναμέτρηση του αργαλειού || Οβίδιος, «Μεταμορφώσεις»
Ο μύθος λέει πως η Αράχνη, μια νεαρή γυναίκα ξακουστή για την ικανότητά της στο κέντημα και τον αργαλειό, η οποία φέρεται να είχε διδαχθεί την τέχνη από την Αθηνά, διατυμπάνιζε πως ήταν αυτοδίδακτη. Όταν η Αθηνά έμαθε την αλαζονεία της μεταμορφώθηκε σε γριά και εμφανίστηκε μπροστά της, για να τη συμβουλεύσει να είναι ταπεινότερη.
Η Αράχνη, όμως, συνέχισε να φέρεται με έπαρση και προσβλητικά απέναντι στη μεταμφιεσμένη θεά, η οποία εξοργίστηκε τόσο πολύ ώστε την προκάλεσε σε μια αναμέτρηση εργόχειρου.
Η Αθηνά κέντησε μια εικόνα που αναπαριστούσε τη νίκη των Ολύμπιων θεών έναντι των θνητών, ενώ η νεαρή κοπέλα τους έρωτες των θεών.
Θυμωμένη με τις ικανότητες της Αράχνης, η Αθηνά την τρύπησε με τη σαΐτα του αργαλειού της και έσκισε το κέντημά της, οδηγώντας τη σε σημείο να θέλει να αυτοκτονήσει.
Όταν ηρέμησε η θεά της σοφίας, τη μεταμόρφωσε στο γνωστό αρθρόποδο, ώστε να μπορεί να υφαίνει τον όμορφο ιστό της απερίσπαστη.
O Ορφέας στο Κάτω Κόσμο || Υγίνος, « Fabulae » και Παυσανίας, «Ελλάδος Περιήγησις»
Αποφασισμένος να φέρει πίσω τη γυναίκα του, την Ευρυδίκη, από τη χώρα τον νεκρών, ο πρίγκιπας της Θράκης και φημισμένος για τη φωνή και τη μουσική του, Ορφέας, ταξίδεψε ως τον Κάτω Κόσμο.
Εκεί, ο Άδης είπε στον Ορφέα ότι θα του έδινε τη γυναίκα του με έναν όρο: να μη γυρίσει να τη κοιτάξει καθόλου μέχρι να επιστρέψουν στους ζωντανούς.
Ανυπόμονος να δει την Ευρυδίκη, ο Ορφέας δεν άντεξε και την κοίταξε, με αποτέλεσμα αυτή να χαθεί από μπροστά του.
Ο μοιραίος έρωτας της Φαίδρας || Απολλόδωρος, «Επιτομή» και Πλούταρχος, «Θησεύς»
Κόρη του βασιλιά Μίνωα και δεύτερη σύζυγος του Θησέα, η Φαίδρα έτρεφε κρυφό πάθος για τον Ιππόλυτο, τον γιο του Θησέα και της βασίλισσας των Αμαζόνων, Ιππολύτης.
Μια μέρα, η Φαίδρα του έστειλε ένα μήνυμα με το οποίο του εξομολογήθηκε τον έρωτά της, αλλά ο Ιππόλυτος την απέρριψε. Εξοργισμένη και απελπισμένη με τη στάση του, η Φαίδρα άρχισε να διαμηνύει πως τις επιτέθηκε και κρεμάστηκε.
Πριν κρεμαστεί, όμως, για να τον εκδικηθεί, είχε αφήσει ένα ενοχοποιητικό γράμμα στο οποίο του καταλόγιζε τρομερά εγκλήματα. Διαβάζοντας το μήνυμα, ο Θησέας ζήτησε από τον Ποσειδώνα, το θεό της θάλασσας, να τιμωρήσει το γιο του, ο οποίος σκοτώθηκε, όταν ο Ποσειδώνας σηκώνοντας ένα τεράστιο κύμα, ανέτρεψε το άρμα του νεαρού Ιππόλυτου.
Η κατάρα της Διδούς || Βιργίλιος, « Αινειάδα»
Ο Αινείας, γιος του Αγχίση και της θέας Αφροδίτης, φτάνοντας στη Καρχηδόνα, ερωτεύτηκε τη βασίλισσα Διδώ, κόρη του βασιλιά της Τύρου, εγκαταλείποντας τα όσα οι θεοί του είχαν ορίσει.
Κάποια στιγμή, οι θεοί δεν άργησαν να παρέμβουν και έστειλαν αγγελιοφόρο στο ερωτευμένο ζεύγος, για να θυμίσουν στον Αινεία πως έπρεπε να φύγει και να ακολουθήσει τη μοίρα και τα καθήκοντά του, που δεν ήταν άλλα από τη δημιουργία μιας νέας πόλης.
Βλέποντας τα τρωικά πλοία να φεύγουν, η Διδώ ετοίμασε μια νεκρική πυρά και, αφού καταράστηκε τον Αινεία ευχόμενη η Καρχηδόνα να τρέφει άσβεστο μίσος για τη Ρώμη, ανέβηκε στην πυρά και αυτοκτόνησε με ένα ξίφος.
Η πονηριά της Κυμαίας Σίβυλλας || Πετρώνιος, « Σατιρικόν» και Βιργίλιος, « Αινειάδα»
Για τους Ρωμαίους, η Κυμαία Σίβυλλα υπήρξε η πιο φημισμένη μάντισσα, η οποία ζούσε σε μια σπηλιά κοντά στη Νάπολη και ήταν διαβόητη για την πονηριά της.
Παρασυρμένη από τη ματαιοδοξία και την έπαρσή της, ζήτησε από τον Απόλλωνα να της εξασφαλίσει μακροζωία, όσοι θα ήταν και οι κόκκοι άμμου που θα μπορούσε να κρατήσει στα χέρια της.
Ο θεός δέχτηκε την πρόταση της μάντισσας, με ένα και μοναδικό αντάλλαγμα: να περάσει μια νύχτα μαζί του. Η Σίβυλλα, αν και αρχικά δέχτηκε, αθέτησε τη συμφωνία τους και ο Απόλλωνας διαφοροποίησε την ευχή της, κάνοντάς τη να γεράσει τόσο γρήγορα, ώστε να συρρικνωθεί τόσο ώστε σε λίγα χρόνια έμοιαζε με τζιτζίκι.
Η αρπαγή των Σαβίνων γυναικών || Τίτος Λίβιος, « Ιστορία της Ρώμης» και Οβίδιος, « Ημερολόγιο»
Αμέσως μετά την ίδρυση της Ρώμης, ο Ρωμύλος ανακοίνωσε πως θα οργανώσει μια γιορτή προς τιμήν του θεού Ποσειδώνα, στην οποία προσκάλεσε τους Σαβίνους, τους κατοίκους, δηλαδή, των γειτονικών πόλεων.
Η γιορτή ήταν ένα πρόσχημα, διότι, επί της ουσίας, το σχέδιο ήταν η αρπαγή των Σαβίνων γυναικών, ώστε οι κάτοικοι της Ρώμης, που μέχρι τότε ήταν μόνο άνδρες, να διαιωνίσουν το γένος τους.
Με την έλευση των κατοίκων, οι Ρωμαίοι, πριν καν ξεκινήσουν οι υποτιθέμενοι εορταστικοί αγώνες, έβγαλαν τα ξίφη τους και απειλώντας τη ζωή των Σαβίνων άρπαξαν όλες τις παρούσες νεαρές γυναίκες, ενώ ως αντίποινα, οι Σαβίνοι κήρυξαν έναν μακραίωνο πόλεμο στη Ρώμη.
Πομόνα και Βερτούμνος || Οβίδιος, «Μεταμορφώσεις»
Ικανή στην καλλιέργεια οπωροφόρων δέντρων, η Πομόνα ήταν μια νύμφη από το Λάτιο, η οποία εξελίχθηκε σε θεά προστάτιδα των οπωρώνων.
Σύμφωνα με τον μύθο, όλοι γοητεύονταν από τον τρόπο που περιποιούνταν τα δέντρα, με μεγαλύτερο θαυμαστή της τον θεό της αλλαγής των εποχών, τον Βερτούμνο.
Προσπαθώντας να την προσεγγίσει, ο Βερτούμνος επινόησε πολλές μεταμφιέσεις για να τη φλερτάρει, παριστάνοντας άλλοτε τον θεριστή, άλλοτε τον φύλακα αμπελιών κι άλλοτε τον στρατιώτη.
Παρά τις επίμονες προσπάθειες του θεού, η νεαρή νύμφη δεν γοητευόταν κι έτσι ο Βερτούμνος εμφανίστηκε ως γριά, η οποία της εξήρε τις αρετές του γάμου, γεγονός που και πάλι δεν είχε αποτέλεσμα.
Απαυδισμένος από τις άκαρπες ενέργειές του, ο Βερτούμνος αποφάσισε να εμφανιστεί με τη θεία μορφή του και, όταν η Πομόνα είδε πόσο όμορφος ήταν, τον ερωτεύτηκε.
