Πηγή Φωτογραφιών: Pexels και Google Images
Κλεισούρα, Παραμυθιά, Βλαχέρνα και Ανώγεια είναι μερικές μόνο από τις αιματοβαμμένες περιοχές της Ελλάδας, οι οποίες βάφτηκαν κόκκινες, έπειτα από τις εκατοντάδες εκτελέσεις που υπέστησαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
*από το ποίημα «Χαλασμένο Χωριό» του Γιώργου Κοτζιούλα
Κλεισούρα (Μακεδονία)
Ήταν 5 Απριλίου 1944, όταν διακόσιοι εβδομήντα κάτοικοι έχασαν τη ζωή τους, μεταξύ των οποίων γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι κάτοικοι του χωριού. Λίγες μέρες μετά τη συμπλοκή ανάμεσα σε αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ. και στα γερμανικά στρατεύματα, ο διαβόητος Καρλ Σίμερς έδωσε διαταγή για το Ολοκαύτωμα των αμάχων κατοίκων. Αργότερα, κατά τη δίκη της Νυρεμβέργης δήλωσε πως επρόκειτο για μια αναγκαστική απόφαση, καθώς στο χωριό κρύβονταν δυνάμεις των ανταρτών (!).
Ανώγεια (Κρήτη)
Έχοντας πάρει μέρος από τα πρώτα κιόλας χρόνια της εμπλοκής της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κάτοικοι των Ανωγείων πλήρωσαν με τη ζωή τους την ηρωική τους αντίσταση. Οι εκτελέσεις, οι λεηλασίες και η καταστροφή της περιοχής ξεκίνησε στις 13 Αυγούστου και συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του Σεπτεμβρίου, μετατρέποντας τα Ανώγεια σε σωρούς από χαλάσματα, οδηγώντας χιλιάδες ανθρώπων σε εκτοπισμό και εκατοντάδες στον θάνατο.
Κοντομαρί (Κρήτη)
Λειτουργώντας ως αντίποινα για τη συμμετοχή τους στη Μάχη της Κρήτης, η σφαγή στο Κοντομαρί στοίχησε τη ζωή σε σχεδόν εξήντα άρρενες κατοίκους της περιοχής. Αμέσως μετά τη μάχη, ο Γερμανός επικεφαλής του Σώματος των Αλεξιπτωπτιστών Κουρτ Στουντέντ εξέδωσε διαταγή, στις 2 Ιουνίου 1941, να εκτελεστούν οι ντόπιοι. Ντοκουμέντα της σφαγής «τραβήχτηκαν» από τον Φραντς - Πέτερ Βάιξλερ, ο οποίος υπηρετούσε ως πολεμικός ανταποκριτής στο τμήμα προπαγάνδας της Βέρμαχτ. Λίγους μήνες μετά τη σφαγή, ο Βάιξλερ απολύθηκε και κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία, καθώς βοήθησε Κρήτες να αποδράσουν, δημοσιοποιώντας παράλληλα κάποιες από τις φωτογραφίες του, ενώ μετά τον πόλεμο κατέθεσε στη δίκη της Νυρεμβέργης ως μάρτυρας κατηγορίας κατά του Χέρμαν Γκέρινγκ.
Βλαχέρνα (Πελοπόννησος)
Η Βλαχέρνα είχε γίνει επανειλημμένα στόχος των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων. Όμως, στις 18 Ιουλίου 1944 η νέα επιδρομή τους είχε ως στόχο τις γυναίκες, οι οποίες επιχειρούσαν να διαφύγουν προς τα βουνά, που τις πολυβολούσαν, καθώς προσπαθούσαν να κρυφτούν στις πλαγιές. Την επομένη, στις 19 Ιουλίου, ο κόσμος που είχε καταφύγει σε τριγύρω περιοχές, έβλεπε τη Βλαχέρνα να φλέγεται.
Δράκεια (Θεσσαλία)
Λίγες μόλις μέρες μετά το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων και την εξάλειψη μιας γερμανικής περιπόλου μοτοσικλετιστών, η Δράκεια θα ερχόταν αντιμέτωπη με το μαύρο πρόσωπο του ναζισμού. Αφού εισέβαλαν από τρία διαφορετικά σημεία, έπιασαν αιχμαλώτους όσους άρρενες κατοίκους βρήκαν και αφού για ένα ολόκληρο βράδυ τους είχαν εκτεθειμένους στο κρύο, την επομένη άρχισαν τις εκτελέσεις, αφήνοντας πίσω σχεδόν εκατόν είκοσι νεκρούς.
Κοκκινιά (Αττική)
Πρόκειται για μια από τις γνωστότερες ναζιστικές θηριωδίες, που συντελέστηκε, λίγο πριν το τέλος της Κατοχής. Τα ξημερώματα της 17ης Αυγούστου 1944, μηχανοκίνητα και πεζοπόρα τμήματα του Γερμανικού Στρατού μαζί με Έλληνες ταγματασφαλίτες ήρθαν στην Κοκκινιά, περιοχή της Νίκαιας, αρχίζοντας να εισβάλουν στα σπίτια, να σκοτώνουν επί τόπου κατοίκους και άλλους να τους συγκεντρώνουν στην κεντρική πλατεία. Μετά από λίγες ώρες σχεδόν είκοσι χιλιάδες Κοκκινιώτες βρίσκονταν στην πλατεία, με τους Έλληνες δοσίλογους, οι οποίοι φορούσαν κουκούλες να υποδεικνύουν όσους είχαν σχέση με το Ε.Α.Μ.. Τελικά, έχασαν τη ζωή του περίπου τριακόσια πενήντα άτομα, ενώ οκτώ χιλιάδες οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου και σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.
