Πηγή Φωτογραφιών: Pexels και Google Images
Τα μπισκότα, αναμφίβολα, είναι από τα πιο αγαπημένα γλυκίσματα όλου του κόσμου, καθώς αρέσουν σε μικρούς και μεγάλους, ενώ συνδυάζονται εξίσου αρμονικά με το γάλα, τον χυμό αλλά και τον καφέ.
Alfajores
Τα alfajores είναι τα πιο γνωστά γλυκίσματα της Αργεντινής, τα οποία αποτελούνται από δύο ενωμένα μπισκότα και έχουν γέμιση dulce de leche ή μους σοκολάτας.
Τα alfajores συναντιούνται σε παραλλαγές και σε άλλες χώρες της Νοτίου Αμερικής αλλά και της Ευρώπης, όπως στην Ουρουγουάη, τη Χιλή, την Κολομβία, τη Βραζιλία, τη Βενεζουέλα, την Ισπανία κ.α., ενώ η ιστορία του μας μεταφέρει στα σημειώματα κάποιου ανώνυμου Άραβα, ο οποίος αναφέρεται σε ένα παρόμοιο γλυκό, ιδιαίτερα δημοφιλές το 712, όταν ο Μούσα Αλ Νουαίρ έφτασε με τα στρατεύματά του στην Ισπανία, για να καταλάβει περιοχές της Ανδαλουσίας.
Paprenjak
Τα paprenjak είναι τα παραδοσιακά μπισκότα της Κροατίας, τα οποία φτιάχνονται με μέλι, μαύρο πιπέρι, ζάχαρη, βούτυρο, αυγά, ξηρούς καρπούς και διάφορα μπαχαρικά.
Η προέλευσή τους δεν είναι βέβαιη, αλλά υπάρχουν από τον 16ο αιώνα, κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης. Παραδοσιακά, οι Κροάτες τα έφτιαχναν καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, αλλά πλέον αποτελούν ένα χριστουγεννιάτικο γλύκισμα, στην παρασκευή του οποίου συμμετέχει όλη η οικογένεια.
Nankhatai
Τα nankhatai είναι ινδικά κουλουράκια, τα οποία είναι εξίσου δημοφιλή στο Πακιστάν και στο Μπαγκλαντές και παρασκευάζονται από άριστης ποιότητας αλεύρι, ρεβιθάλευρο και σιμιγδάλι.
Όπως πιστεύεται, τα συγκεκριμένα μπισκότα παρασκευάστηκαν για πρώτη φορά τον 16ο αιώνα, στο Σουράτ, από κάποιον Ιρανό, ο οποίος, θέλοντας να σώσει τον φούρνο του, που του δόθηκε από κάποιος Ολλανδούς εμπόρους που έφυγαν από την Ινδία, άρχισε να πουλάει ξερό ψωμί. Σταδιακά διάνθιζε το ξερό ψωμί με άλλα υλικά, δημιουργώντας τα nankhatai.
Αmaretti
Τα amaretti (ή αλλιώς amaretti di Saronno) είναι ιταλικός τύπος μπισκότου, με μοναδικά συστατικά τη ζάχαρη, τα ασπράδια αυγών και το αλεύρι αμυγδάλου.
Σύμφωνα με έναν μύθο ο οποίος δίνεται από γνωστή εταιρεία παραγωγής μπισκότων amaretti, το 1718, ο Καρδινάλιος του Μιλάνου αποφάσισε να επισκεφθεί το Ιερό της Μπεάτα Βέρτζινε ντέι Μιράκολι στο Σαρόνο και προς τιμήν του, κάποιοι κάτοικοι ετοίμασαν ένα μείγμα για στρογγυλά μπισκότα με βάση τη ζάχαρη, τα αμύγδαλα βερίκοκου και τα ασπράδια αυγών, που με την πάροδο του χρόνου αποτέλεσαν αγαπημένο γλύκισμα μικρών και μεγάλων, αλλά και σήμα κατατεθέν για την εταιρεία παραγωγής μπισκότων Lazzaroni.
Stroopwafels
Τα stroopwafels είναι μπισκότα λεπτής γκοφρέτας, φτιαγμένα από δύο λεπτά στρώματα ψημένης ζύμης βάφλας που ενώνονται με γέμιση καραμέλας.
Σύμφωνα με την ολλανδική μαγειρική παράδοση, τα stroopwafels παρασκευάστηκαν για πρώτη φορά στην πόλη Χάουντα κατά τα τέλη του 18ου αιώνα – ή κατ’ άλλους στις αρχές του 19ου – από αρτοποιούς που χρησιμοποιούσαν τα υπολείμματα και τα ψίχουλα, γλυκαίνοντας τα με σιρόπι. Σταδιακά, τα εν λόγω μπισκότα άρχισαν να εμφανίζονται σε διάφορες περιοχές των Κάτω Χωρών, ενώ σήμερα, εκτός από τα γνωστά εργοστάσια που τα παρασκευάζουν, τα stroopwafels πωλούνται όχι μόνο στα σούπερ μάρκετ αλλά και σε υπαίθριες αγορές.
Anzac
Τα μπισκότα anzac προέρχονται από το νότιο ημισφαίριο και συγκεκριμένα από την Αυστραλία. Οι ιστορίες που σχετίζονται με την παρασκευή τους είναι δυο: άλλοι υποστηρίζουν πως τα εν λόγω μπισκότα στέλνονταν από τις γυναίκες στους άντρες τους και στα παιδιά τους που πολεμούσαν στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ άλλοι σημειώνουν πως αυτά τα μπισκότα ουδέποτε έφυγαν από το αυστραλέζικο έδαφος, απεναντίας καταναλώνονταν από τον ντόπιο πληθυσμό και τα πουλιά απτέρυγες. Σίγουρα, πάντως, σύμφωνα με μαρτυρίες, οι στρατιώτες στο μέτωπο λάμβαναν χειροποίητα μπισκότα από την πατρίδα τους, τα οποία είναι πολύ πιθανό να είναι τα περίφημα anzac
Τα aznac παρασκευάζονται με αλεύρι, βρώμη, ζάχαρη, καρύδα, βούτυρο και σιρόπι.
Ma'amoul
Τα ma'amoul είναι μπισκότα που προέρχονται από την ευρύτερη Αραβική χερσόνησο και παρασκευάζονται με βούτυρο, ζάχαρη, γάλα, ροδόνερο και ξηρούς καρπούς.
Συνήθως, τα ma'amoul φτιάχνονται λίγες μέρες πριν την ιντ αλ-φιτρ, τη μουσουλμανική γιορτή που γίνεται μετά το τέλος του Ραμαζάνι, ενώ είναι ιδιαιτέρως αγαπητά και στις εβραϊκές κοινότητες, που τα καταναλώνουν κατά τη διάρκεια της γιορτής του Πουρίμ. Παραδοσιακά, τα εν λόγω μπισκότα είναι γεμιστά με πουρέ ξηρών καρπών, αν και υπάρχουν πολλές νέες παραλλαγές, όπως είναι οι γεμίσεις φρούτων.
Madeleine
Τα madeleine είναι, ίσως, τα πιο διάσημα γαλλικά γλυκίσματα, τα οποία είναι κάτι ανάμεσα σε μπισκότο και κέικ, με ένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό σχήμα.
Οι ιστορίες προέλευσης των madeleine είναι πολλές, ενώ τα μικρά αυτά γλυκίσματα υπήρξαν η πηγή έμπνευσης ενός από τα κορυφαία πεζογραφήματα του 20ου αιώνα, του έργου Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο, του Γάλλου συγγραφέα Μαρσέλ Προυστ. Ο ίδιος γράφει στο βιβλίο του:
[...] Και ξαφνικά παρουσιάστηκε η ανάμνηση. Αυτή η γεύση ήταν η γεύση του μικρού κομματιού της μαντλέν που την Κυριακή το πρωί στο Κομπραί (τη μέρα εκείνη δεν έβγαινα πριν απ’ την ώρα της λειτουργίας) μου πρόσφερε η θεία μου η Λεονί, όταν πήγαινα να της πω καλημέρα στο δωμάτιό της, αφού πρώτα το βουτούσε στο τσάι ή στο φλαμούρι της. Η όψη της μικρής μαντλέν δεν μου ’χε θυμίσει τίποτα πριν να τη γευτώ. Ίσως γιατί, έχοντας δει συχνά από τότε μικρές μαντλέν, χωρίς όμως να τις δοκιμάσω, πάνω στα ράφια των ζαχαροπλαστείων, η εικόνα τους είχε εγκαταλείψει εκείνες τις μέρες του Κομπραί για να δεθεί μ’ άλλες πιο πρόσφατες, ίσως γιατί, απ’ αυτές τις αναμνήσεις τις εγκαταλειμμένες τόσον καιρό έξω απ’ τη μνήμη, δεν επιζούσε τίποτα, όλα είχαν διαλυθεί. Οι μορφές -κι αυτή ακόμα του μικρού κοχυλιού της ζαχαροπλαστικής, τόσο στρουμπουλά αισθησιακού κάτω απ’ τις αυστηρές κι ευλαβικές πτυχές του- είχαν διαλυθεί ή, κοιμισμένες, είχαν χάσει τη δύναμη της επέκτασης που θα τους επέτρεπε να ξαναδεθούν με τη συνείδηση. [...]
