Πηγή Φωτογραφιών: Pexels και Google Images
Στον 7ο Ολυμπιόνικό του ο αρχαίος ποιητής Πίνδαρος ύμνησε την «ποντίαν παῖδ᾽ Ἀφροδίτας, Ἀελίοιό τε νύμφαν, Ῥόδον,» δηλαδή τη «θαλασσινή κόρη της Αφροδίτης, τη Ρόδο, του Ήλιου τη νύφη».
Το νησί της Ρόδου έχει να παρουσιάσει άφθονα σημάδια ζωής και πολιτισμού από την ύστερη εποχή του χαλκού (1.500 π.Χ.) με τα νεκροταφεία της Ιαλυσσού και της Καμίρου. Πρόκειται για τόπο που αδιάλειπτα, από τότε και μέχρι σήμερα, συνεχίζει τη ζωή και την ανάπτυξή του παρά τις δύσκολες καταστάσεις που στην ιστορική του πορεία αντιμετώπισαν οι κάτοικοί του.
Τα πρώτα μεταχριστιανικά χρόνια η Ρόδος, αν και αγωνίστηκε να διατηρήσει την ανεξαρτησία της, δεν τα κατάφερε και τελικά υπέκυψε στην πίεση της Ρώμης, που το 297 την κατάστησε νησιωτική επαρχία της, provincia insularum.
Ο Μεσαίωνας με τον σεισμό του 515 μ.Χ., την εισβολή στα 620 μ.Χ. των Περσών με τον Χοσρόη, τις επιθέσεις των Σαρακηνών τον 7ο αιώνα, τις λεηλασίες των Σελτζούκων Τούρκων του χαλίφη Χαρούν αλ Ρασίντ των Αββασιδών της Βαγδάτης τον 9ο αι. και άλλα γεγονότα, συρρικνώνει την πόλη της Ρόδου και βλάπτει σημαντικά την οικονομία της.
Από τον 11ο αιώνα η Δύση αρχίζει να έχει επαφές με τη Ρόδο, πρώτα το βενετσιάνικο εμπόριο (1082 μ.Χ.) και μετά φτάνουν οι σταυροφόροι : Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος της Αγγλίας και ο Φίλιππος της Γαλλίας το 1191, κατόπιν οι Γενοβέζοι, το 1261 το νησί περνάει πάλι στα βυζαντινά χέρια, ενώ το 1306 ο Γενοβέζος ναύαρχος Βινιόλο πουλά τη Ρόδο, την Κω και τη Λέρο στους Ιωαννίτες Ιππότες.
Στα ιπποτικά χρόνια το νησί έχει σημαντική εμπορική κίνηση με τη συμμετοχή και τραπεζικών οίκων της δυτικής Ευρώπης αλλά και στις πολεμικές ή διπλωματικές ενέργειες των δυτικών κρατών στην Ανατολή, λόγω της απειλητικής αυξανόμενης δύναμης των Τούρκων, το Τάγμα των Ιωαννιτών Ιπποτών είχε σημαντικό ρόλο που ευνοούσε τη Ρόδο. Η παρουσία των Ιπποτών στο νησί επέτρεψε την καλλιέργεια πολλαπλών στενών σχέσεων με τη Δύση και φυσικά επηρέασε και τον πολιτισμό του.
Εξαιρετικά σημαντική υπήρξε η οικοδομική δραστηριότητα του Τάγματος στη Ρόδο, επειδή ήθελαν να στερεώσουν και να προστατεύσουν την επικράτειά τους από τους γείτονες εχθρούς. Η πόλη, μετά τον σεισμό του 515μ.Χ., είχε μικρύνει ιδιαίτερα και είχε συγκεντρωθεί στην περιοχή του σημερινού κάστρου. Το 1275 οι Βυζαντινοί είχαν επισκευάσει τα τείχη και την τάφρο αυτής της πόλης.
Ωστόσο, οι Ιωαννίτες Ιππότες ανακατασκεύασαν τα τείχη, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της σύγχρονής τους στρατιωτικής τεχνικής, δημιουργώντας το επιβλητικό και πανέμορφο κάστρο που σώζεται σχεδόν ακέραιο μέχρι σήμερα.
Η τειχισμένη μεσαιωνική πολιτεία απλώνεται ημικυκλικά γύρω από το κεντρικό λιμάνι και στολίζεται με τα «Καταλύματα» (Auberges) των διαφόρων εθνικών ομάδων που αποτελούσαν το Τάγμα, το Νοσοκομείο των Ιπποτών, το μεγάλο παλάτι του Μάγιστρου στο υψηλότερο σημείο του μεσαιωνικού κάστρου. Αν και οι Ιππότες ήταν ολιγάριθμοι κατάφεραν με τη βοήθεια των Ροδίων και με ηγέτη τον Μάγιστρο Pierre d’ Aubusson να αποκρούσουν το 1480μ.Χ. με επιτυχία τον στρατό και τον στόλο που έστειλε στο νησί ο Μωάμεθ Β΄.
Τελικά, το 1522μ.Χ. ο Σουλεϊμάν Β΄ ο Μεγαλοπρεπής επιχειρεί πολιορκία με ισχυρότατες δυνάμεις, την οποία οι πολιορκούμενοι μετά από γενναία αντίσταση έξι μηνών δεν αντέχουν και αναγκάζονται να παραδοθούν, ενώ οι Ιωαννίτες Ιππότες υποχρεώνονται να αποχωρήσουν και καταφεύγουν στη Μάλτα.
Μπορείτε να δείτε τις 11 πύλες της Μεσαιωνικής πόλης της Ρόδου στο ντοκιμαντέρ του κ. Γιώργου Τζεδάκη, στο κανάλι του «Μια σταγόνα Ροδιακής Ιστορίας» στο Youtube.
