Πηγή Φωτογραφιών: Pexels και Google Images
Βγαλμένα σαν από παραμύθι και ικανά να ταξιδέψουν τον επισκέπτη σε μακρινές εποχές, τα κάστρα κρύβουν τη δική τους ιστορία, η οποία περιλαμβάνει ευγενείς και βασιλιάδες, μακραίωνες συγκρούσεις, ένοχα μυστικά και πλούσιο αρχιτεκτονικό υπόβαθρο.
1. Castel del Monte
Κοντά στις πόλεις Άντρια και Κοράτο, το κάστρο βρίσκεται στην επαρχία του Μπάρι, στην Απουλία, κοντά στο μοναστήρι Santa Maria del Monte. Η αρχιτεκτονική του συνδυάζει στοιχεία της κλασικής αρχαιότητας, της ισλαμικής Ανατολής και της βορειοευρωπαϊκής γοτθικής αρχιτεκτονικής.
Το κάστρο έχει οκταγωνικό σχήμα και σε κάθε γωνία του οκταγώνου υπάρχει άλλος ένα οκταγωνικός πύργος, με το κτίριο να χωρίζεται σε δυο πατώματα. Τα επάνω δωμάτια είναι προσβάσιμα με εσωτερικές ελικοειδείς σκάλες, ενώ, γενικά, τα δωμάτια συνδέονται μεταξύ τους με πόρτες ενδοεπικοινωνίας.
Η κατασκευή του ξεκίνησε τον 13ο αιώνα από τον Φρειδερίκο Β΄, με τον Ρικάρντο ντα Μοντεφούσκολο, διοικητή της επαρχίας της Φότζια να συγκεντρώνει τα απαραίτητα υλικά για την κατασκευή του. Το κάστρο, βέβαια, από το 1250 και μετά, οπότε και πέθανε ο Φρειδερίκος, δεν είναι γνωστό πόσο χρησιμοποιήθηκε, με μοναδικό γεγονός που συνέβη εκεί τον γάμο της κόρης του, Βιολάντε, το 1249.
Αν και δεν είναι γνωστός ο ακριβής λόγος που επιλέχθηκε το οκταγωνικό σχήμα, είναι πολύ πιθανό το σχήμα αυτό να συμβολίζει τα στοιχεία της γης και του ουρανού, με τον Φρειδερίκο Β΄ να έχει εμπνευστεί το σχέδιο από το μουσουλμανικό ιερό, Θόλος του Βράχου, στην Ιερουσαλήμ.
Επιρροές από άλλους πολιτισμούς μπορούν να εντοπιστούν στα λιοντάρια που προεξέχουν από την είσοδο, από το μωσαϊκό ισλαμικού στυλ, αλλά και από τις θολωτές γοτθικές καμάρες του.
2. Oreshek Fortress
Το φρούριο χτίστηκε το 1323 σε ένα νησί του ποταμού Νέβα, το οποίο ξεπροβάλει από τη λίμνη Λαντόγκα, με στόχο την προστασία των εμπορικών δρόμων.
Το 1348 το κάστρο καταλήφθηκε από σουηδικές δυνάμεις, αλλά αφού ανακαταλήφθηκε από έναν συνασπισμό δυνάμεων από διάφορες Ρωσικές πόλεις, οι κάτοικοι του Νοβγκόροντ αντικατέστησαν την ξύλινη κατασκευή με ένα πέτρινο φρούριο, χτισμένο με μακρόστενο εξαγωνικό σχήμα και χωρισμένο σε δυο μέρη.
Οι Σουηδοί κατέλαβαν και πάλι το φρούριο, το 1611, και το μετονόμασαν σε Νέτεμποργκ, διατηρώντας την κυριαρχία του για έναν αιώνα, μέχρι που ο Πέτρος Α΄ επανακατέλαβε την ευρύτερη περιοχή.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού του 18ου αιώνα, το φρούριο είχε διπλό ρόλο: από τη μια να προστατεύει το πέρασμα προς την Αγία Πετρούπολη κι από την άλλη να λειτουργεί σαν αξιοσημείωτο λιμάνι, μέχρις ότου η πολιτική αστάθεια στην περιοχή να υποβαθμίσει τη θέση και την ισχύ του.
Για δυο αιώνες το φρούριο λειτουργούσε ως φυλακή για τους εχθρούς της Ρωσίας, με τον Ιβάν ΣΤ΄ να φυλακίζεται εκεί για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέχρι και τον θάνατό του. Εκτός από τον Ιβάν ΣΤ΄, φυλακίστηκε εκεί και ο αδελφός του Λένιν, Αλεξάντρ Ουλιάνοφ, όπου και εκτελέστηκε το 1887 με την κατηγόρια της συνωμοσίας για τη δολοφονία του Τσάρου Αλέξανδρου Γ΄.
3. St. Olaf's Castle
Χαρακτηρισμένο ως ένα από τα βορειότερα μεσαιωνικά φρούρια, το St. Olaf's Castle βρίσκεται σε ένα βραχώδες νησί στη λίμνη Σάιμαα.
Αρχικά, χτίστηκε με στόχο την προστασία της ιστορικής επαρχίας Σαβόνα και τον έλεγχο των ασταθών συνόρων, ανάμεσα στο βασίλειο της Σουηδίας και εκείνο της Ρωσίας.
Το κάστρο κτίστηκε από τον Δανό Ιππότη Έρικ Άξελσον Τοτ σε μια θέση ζωτικής σημασίας για τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές, τη Σουηδία και τη Ρωσία.
Οι Ρώσοι προσπάθησαν να διακόψουν τις εργασίες του κτισίματος, αλλά μέσα σε δέκα χρόνια το κεντρικό μέρος του κάστρου, που αποτελούνταν από τρεις πύργους, τέλειωσε, ενώ, συνολικά, όλες οι εργασίες ολοκληρώθηκαν ως τα τέλη του 15ου αιώνα.
Από 1495, το κάστρο συνέχισε να δέχεται επανειλημμένες επιθέσεις για δυο αιώνες και το καλοκαίρι του 1714, κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Βορείου Πολέμου, ανάμεσα στη Σουηδία και σε συνασπισμό δυνάμεων της Ανατολικής Ευρώπης, κυριεύτηκε από τους Ρώσους, έπειτα από σκληρή πολιορκία. Σύμφωνα με τη Συνθήκη Ειρήνης του Ουουζικαουπούνκι επιστράφηκε στη Σουηδία, ενώ με τη Συνθήκη Ειρήνης του Τουρκού παραδόθηκε στους Ρώσους, οι οποίοι το κράτησαν για εκατό, σχεδόν, χρόνια.
Μετά από δυο πυρκαγιές, οι οποίες προκάλεσαν σοβαρές καταστροφές, το κάστρο αναστηλώθηκε και πλέον ανήκει στη δικαιοδοσία του φιλανδικού δημοσίου.
Ο γνωστότερος θρύλος του κάστρου αφορά την ιστορία μιας νεαρής κοπέλας, η οποία χτίστηκε ζωντανή στο κάστρο, σαν τιμωρία για την προδοσία της. Έπειτα από τον θάνατό της, στο κάστρο φύτρωσε ένα μεγάλο δέντρο, μια σβουριά (είδος μουριάς), με τα λευκά του λουλούδια να συμβολίζουν την αθωότητα της κοπέλας και τα κόκκινα μούρα το χυμένο αίμα της.
4. Arg-e Bam Castle
Η ακρόπολη του Μπαμ, στην επαρχία Κερμάν του Νότιου Ιράν ήταν το μεγαλύτερο κτίριο φτιαγμένο από λάσπη, που χτίστηκε μεταξύ του 6ου και του 4ου αιώνα π.Χ., κατά την Αχαιμενιδική περίοδο.
Η ακρόπολη αποτέλεσε σημείο σταθμό του Δρόμου του Μεταξιού, του αρχαίου εμπορικού δρόμου, που συνέδεε την πόλη Σιάν με τη Βενετία. Περιβαλλόμενο από τοίχο μήκους 1,815 μέτρα, το κάστρο καταλαμβάνει μια έκταση 180.000 τετραγωνικών μέτρων, με τα υψηλότερα σημεία να αποτελούν τα παρατηρητήριά του, που είναι διάσπαρτα και περισσότερα από εξήντα.
Στο κέντρο του κάστρου υπήρχε το κεντρικό φρούριο, που αποτελούνταν από δυο μέρη. Το εσωτερικό τμήμα του φρουρίου περιελάμβανε πολυτελή καταλύματα για τους ηγεμόνες, στρατώνες, στάβλους για διακόσια άλογα και πηγάδι, ενώ το εξωτερικό τετρακόσιες κατοικίες διαφορετικών μεγεθών, δημόσια κτίρια, σχολείο, αθλητικές εγκαταστάσεις, λαϊκή αγορά, αλλά και ένα είδος αρχαίου εμπορικού κέντρου.
Τον Δεκέμβριο του 2003, το Arg-e Bam καταστράφηκε, σχεδόν ολοσχερώς, από έναν μεγάλο σεισμό που έπληξε πολλές περιοχές του Ιράν, με την ιρανική κυβέρνηση να ανακοινώνει την άμεση αναστήλωση της ακρόπολης. Το 2005, οι αρχαιολόγοι εντόπισαν μια σειρά από οικήματα και κειμήλια, τα οποία χρονολογούνται από την αρχική περίοδο κτισίματος της ακρόπολης.
