Πηγή Φωτογραφιών: Google Images
Ένα από τα ακριβότερα και θεαματικότερα σπορ, η Formula 1 συστάθηκε ως πρωτάθλημα αγώνων αυτοκινήτου το 1950, με τους αγώνες της, πλέον, να διοργανώνονται σε πολλές χώρες του κόσμου.
Οι αγώνες αυτοκινήτων άρχισαν να αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς κατά τη δεκαετία του 1930, μέχρι που η λαίλαπα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πόλεμου, τους ανέκοψε, όπως και κάθε άλλη αθλητική ή καλλιτεχνική δραστηριότητα στην Ευρώπη.
Μετά το τέλος του πολέμου, η συζήτηση για τη δημιουργία ενός ενιαίου πρωταθλήματος για τα αυτοκίνητα ήταν γεγονός, με τον πρώτο αγώνα να διοργανώνεται στις 13 Μαΐου του 1950, στο Σίλβερστοουν, σε ένα εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο της βρετανικής αεροπορίας (R.A.F.).
Έκτοτε πολλοί ραλίστες της Formula 1 έχουν διακριθεί για την επιδεξιότητα και τη γρήγορη οδήγησή τους, με θρυλικότερους τους: Τζακ Μπράμπαμ , Χουάν Μανουέλ Φάντζιο, Νίκι Λάουντα , Τζέιμς Χαντ και Άιρτον Σένα .
Τζακ Μπράμπαμ
Γεννημένος στις 2 Απριλίου του 1926, στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, ο Μπράμπαμ είναι ο μοναδικός πιλότος στην ιστορία της Formula 1, που κέρδισε παγκόσμιο πρωτάθλημα με τη δική του ομάδα.
Μετά την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας στην πολεμική αεροπορία της Αυστραλίας, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Formula 1, το 1955 στο Γκραν Πρι της Μεγάλης Βρετανίας, πανηγυρίζοντας την πρώτη νίκη του, το 1959, στο Μονακό.
Κατά τη δεκαετία του '60 ο Μπράμπαμ συγκαταλέχθηκε στους μεγαλύτερους κατασκευαστές αγωνιστικών μονοθέσιων στον κόσμο, που απευθύνονταν σε ομάδες χαμηλότερων διοργανώσεων, ενώ η εταιρεία του ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε αεροσήραγγα, για να βελτιώσει την αεροδυναμική των οχημάτων της.
Ο Μπράμπαμ έλαβε τον τίτλο του ιππότη («σερ») από τη βασίλισσα Ελισάβετ και αποχώρησε το 1970, αμέσως μετά τη δέκατη τέταρτη και τελευταία νίκη της καριέρας του, στο Κιαλάμι της Νότιας Αφρικής, έτος που πούλησε την ομάδα του στον Μπέρνι Έκλεστοουν.
Αποδεικνύοντας την αγάπη του για τους τέσσερεις τροχούς, το 2012, επένδυσε το ποσό των δέκα εκατομμυρίων δολαρίων για τη δημιουργία ενός κέντρου εκπαίδευσης για νέους οδηγούς αγώνων, στο Μπρισμπέιν της Αυστραλίας.
Ο Τζακ Μπράμπαμ άφησε την τελευταία του πνοή στις 19 Μαΐου του 2014, στο Γκολντ Κόουστ της Αυστραλίας, αφήνοντας πίσω δυο συζύγους, τρεις γιους, οι οποίοι ασχολούνται με τα μηχανοκίνητα σπορ, αλλά και δύο εγγόνια.
Χουάν Μανουέλ Φάντζιο
Γεννημένος στο Μπαλκάρσε της Αργεντινής, ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο θεωρείται μια από τις σημαντικότερες μορφές της Formula 1, που κατάφερε να κερδίσει πέντε παγκόσμια πρωταθλήματα μέσα στη δεκαετία του 1950, με τέσσερις διαφορετικές ομάδες.
Η επίσημη συμμετοχή του σε αγώνες αρχίζει το 1938, στην Αργεντινή, λαμβάνοντας μέρος στους αγώνες Turismo de Carretera, με την πρώτη του νίκη να σημειώνεται το 1940, σε μία διαδρομή εννιάμιση χιλιομέτρων στις Άνδεις μεταξύ Αργεντινής, Βολιβίας και Περού, ενώ στο τέλος της ίδιας χρονιάς κατέκτησε το πρωτάθλημα της Turismo de Carretera.
Στους αγώνες της Formula 1, ο Φάντζιο πήρε μέρος με την φίρμα της Άλφα Ρομέο, μαζί με τους Λουίτζι Φατζιόλι και Τζουζέπε Φαρίνα, κερδίζοντας το 1951 τρία από τα οκτώ Γκραν Πρι του πρωταθλήματος, ενώ σε άλλα δύο θα έρθει δεύτερος.
Με την αλλαγή των κανόνων στην Formula 1 του 1952, ο Φάντζιο έμεινε εκτός αγώνων, καθώς η Άλφα Ρομέο δεν συμμετείχε, έχοντας, παράλληλα, να αντιμετωπίσει ένα σοβαρό ατύχημα, που του στέρησε τη δυνατότητα να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα.
Το 1953, παρόλα αυτά, επανήλθε στη Formula 1 με την ομάδα της Μαζεράτι, κερδίζοντας την πρώτη θέση στη Μόντσα, τερματίζοντας, εν τέλει, δεύτερος, με πρώτο τον Αλμπέρτο Ασκάρι, οδηγό της Φεράρι, τη θέση του οποίου θα «αναλάβει», λίγα χρόνια αργότερα, μετά τον θάνατο του Ασκάρι σε δυστύχημα.
Μεταξύ των επιτυχημένων συμμετοχών του υπήρξε η εμφάνισή του στη Γερμανία, το 1957, η οποία έχει χαρακτηριστεί η καλύτερη οδήγηση στην ιστορία της Formula 1, όταν κατέκτησε τον πέμπτο και τελευταίο τίτλο της καριέρας του, όντας ο μεγαλύτερος σε ηλικία πρωταθλητής στην ιστορία της διοργάνωσης.
O Φάντζιο απεβίωσε το 1995, έπειτα από μακροχρόνια προβλήματα υγείας, μένοντας στην ιστορία ως ο μοναδικός οδηγός που έχει πάρει πρωτάθλημα με τέσσερις διαφορετικές ομάδες, με το ρεκόρ του των πέντε πρωταθλημάτων να καταρρίπτεται μόνο από τον Μίχαελ Σουμάχερ.
Νίκι Λάουντα
Γεννημένος το 1949, στη Βιέννη, ο Νίκι Λάουντα προερχόταν από μια εύπορη οικογένεια, η οποία ήταν αντίθετη με την ενασχόλησή του με τους αγώνες ταχύτητας, γεγονός που τον ανάγκασε να διακόψει τις σχέσεις του μαζί τους.
Η καριέρα του στη Formula 1 ξεκίνησε το 1972, με την ομάδα της March, η καταστροφική πορεία της οποίας στοίχισε ψυχολογικά και οικονομικά στον Λάουντα, οδηγώντας τον ακόμη και στα όρια της αυτοκτονίας, λόγω των χρεών του, εξ αιτίας ενός τραπεζικού δανείου.
Το μεγάλο βήμα στη σταδιοδρομία του έγινε, το 1974, όταν ο Κλέι Ρεγκατσόνι, συναγωνιστής του στην ομάδα της BRM, μίλησε με θετικά λόγια στον ιδιοκτήτη της Φεράρι, γεγονός που οδήγησε τον Λάουντα να υπογράψει ένα ικανοποιητικό - οικονομικά - συμβόλαιο με την ιταλική φίρμα, το οποίο του πρόσφερε αρκετά χρήματα ώστε να εξοφλήσει τις δανειακές του υποχρεώσεις.
Ο Λάουντα αναδείχθηκε τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, κατά τα έτη 1975, 1977 και 1984, με είκοσι πέντε νίκες σε Γκραν Πρι και πενήντα τέσσερις εμφανίσεις στο βάθρο των νικητών, έχοντας κερδίσει με τις δυο κορυφαίες ομάδες της Formula 1, τη Φεράρι και τη ΜακΛάρεν, δυο φορές.
Μελανό σημείο για τη ζωή του υπήρξε το φρικτό δυστύχημά του, κατά την διάρκεια του Γκραν Πρι στο Νίρμπουργκρινγκ, στην πίστα τη γνωστή και ως «Πράσινη Κόλαση», όταν το μονοθέσιό του έπεσε πάνω στον διαχωριστικό τοίχο και έπιασε φωτιά. Μένοντας παγιδευμένος για σχεδόν ένα λεπτό μέσα στο κόκπιτ, ο Λάοντα παρέμεινε για δυο μήνες υπό ιατρική παρακολούθηση, την οποία αψήφησε για να πάρει μέρος στο Γκραν Πρι της Μόντσα.
Το ατύχημά του τού προκάλεσε παραμόρφωση στο πρόσωπο, συμπεριλαμβανομένων των καμμένων του βλεφάρων, τα οποία αντικατέστησε με τη βοήθεια της πλαστικής χειρουργικής, ουλών στο κρανίο του, αλλά και κομμένου μέρους του αυτιού του.
Μετά το τέλος της επιτυχημένης καριέρας του στη Formula 1, o Λάουντα ασχολήθηκε με τα αεροπλάνα, ιδρύοντας τη δική του μικρή αεροπορική εταιρεία, γνωστή ως Lauda Air.
Πέθανε σε ηλικία εβδομήντα ετών, το 2019, σε νοσοκομείο της Ζυρίχης, στην Ελβετία.
Τζέιμς Χαντ
Γεννημένος το 1947, στο Μπέλμοντ του Σάρει, ο Χαντ υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους οδηγούς της Formula 1, γνωστός για την αγάπη του στις γυναίκες, το ποτό και το κάπνισμα.
Ο Χαντ ξεκίνησε την καριέρα του στη Formula 1 το 1973, με το Γκραν Πρι του Μονακό, οδηγώντας για την ομάδα του Λόρδου Αλεξάντερ Χέσκεθ, μια λευκή March χωρίς να έχει κανέναν χορηγό.
Δύο χρόνια αργότερα σημειώνει την πρώτη του νίκη στο Ολλανδικό Γκραν Πρι με την ομάδα της McLaren, ενώ τo 1976 είναι η χρονιά που κατακτά τον παγκόσμιο τίτλο, που διεξήχθη υπό καταρρακτώδη βροχή.
Μετά το Γκραν Πρι του Μονακό, ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει τη Formula 1, έχοντας στο ενεργητικό του συνολικά δέκα νίκες, τις εννιά με τη McLaren.
Ο Χαντ πέθανε το 1993, σε ηλικία μόλις 46 ετών, στο σπίτι του στο Γουίμπλεντον, έπειτα από καρδιακή προσβολή που υπέστη.
Άιρτον Σένα
Γεννημένος το 1960 στο Σάο Πάολο, ο Άιρτον Σένα αναδείχθηκε τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής και μέχρι σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους οδηγούς όλων των εποχών.
Με «σύμμαχό» του τον πατέρα του, σε ηλικία δέκα ετών, ο Σένα απέκτησε το δικό του καρτ αυτοκίνητο, με το οποίο, τρία χρόνια μετά, συμμετείχε για πρώτη φορά σε τοπικούς αγώνες καρτ.
Το 1977 σε ηλικία δεκαεπτά ετών πήρε μέρος στο πρωτάθλημα καρτ Νοτίου Αμερικής, κερδίζοντας όχι μόνο τους αγώνες, αλλά και καταπλήσσοντας τα πλήθη με τις ικανότητές του.
Το 1982, από τα καρτ μεταπήδησε στη Formula 1, υπογράφοντας, λίγα χρόνια μετά συμβόλαιο με την ομάδα της Toleman, κερδίζοντας τη δεύτερη θέση στο Γκραν Πρι του Μονακό, το 1984, όταν από τη δέκατη τρίτη θέση της εκκίνησης τερμάτισε δεύτερος.
Η ανοδική του πορεία συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια, έχοντας πλέον συμμετάσχει σε αγώνες και με άλλες ομάδες, όπως η Lotus και η MacLaren, με την οποία, μάλιστα, κατέκτησε τρία πρωταθλήματα.
Η επιτυχημένη του καριέρα έληξε άδοξα την 1η Μαίου 1994, όταν, κατά τη διάρκεια του Γκραν Πρι του Αγίου Μαρίνου στην πίστα της Ίμολα, το μονοθέσιό του, βγήκε εκτός πίστας και προσέκρουσε σε μία τσιμεντένια μπαριέρα.
Έπειτα από τον σοβαρό του τραυματισμό, ο Σένα εξέπνευσε λίγες ώρες αργότερα σε νοσοκομείο της Μπολόνια, όπου είχε διακομιστεί.
