Πηγή Φωτογραφιών: Google Images
Πολλά είναι τα πολιτικά γεγονότα που έχουν σημαδέψει τους Ολυμπιακούς Αγώνες και έχουν έρθει σε αντίθεση με το ολυμπιακό πνεύμα, όσα χρόνια όμως και αν περάσουν δεν πρόκειται να ξεχαστούν τα αιματηρά γεγονότα που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια των αγώνων στο Μόναχο, το 1972.
Τα κενά ασφαλείας και οι προειδοποιήσεις
Στόχος των Γερμανών διοργανωτών ήταν οι 20οι Ολυμπιακοί Αγώνες να είναι μια παγκόσμια γιορτή ειρήνης και συμφιλίωσης των λαών μέσω του αθλητισμού, όπου δεν θα κυριαρχούσαν η προπαγάνδα και ο εκφοβισμός, κυρίαρχα στοιχεία στους Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξήχθησαν στο Βερολίνο, το 1936, από τους Ναζί. Πίστευαν πως έτσι θα μπορούσαν να διώξουν τις σκιές του παρελθόντος και πως κανείς δεν θα τολμούσε να διαταράξει την εκεχειρία των Αγώνων.
Τα ποσά που δαπανήθηκαν για τις αθλητικές εγκαταστάσεις ήταν μεγάλα, όπως και ο ενθουσιασμός αθλητών, διοργανωτών και θεατών, ενώ οι «ανέμελοι αγώνες» που διαφημίζονταν πολύ σύντομα αμαυρώθηκαν από κάτι που δεν περίμεναν ότι θα συνέβαινε, παρά τις προειδοποιήσεις για πιθανό τρομοκρατικό χτύπημα.
Τα μέτρα ασφαλείας ήταν χαλαρά, ιδιαίτερα στο Ολυμπιακό Χωριό, όπου δεν υπήρχε υπόνοια φύλαξης των αθλητών, οι οποίοι μπορούσαν να μπαινοβγαίνουν χωρίς οι φύλακες να ελέγχουν την ταυτότητά τους. Μάλιστα, πολλοί αθλητές παρέκαμπταν τα σημεία ελέγχου της υποτυπώδους ασφάλειας και σκαρφάλωναν πάνω από τους φράχτες που περιέβαλαν το Χωριό.
Ωστόσο, το παράδοξο ήταν πως κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των αγώνων, είχε ζητηθεί από ειδικούς η δημιουργία σεναρίων για ενδεχόμενα τρομοκρατικά χτυπήματα, με ένα από αυτά την εισβολή Παλαιστινίων τρομοκρατών στο Ολυμπιακό Χωριό με στόχο την ομηρία Ισραηλινών αθλητών και την απαίτηση απελευθέρωσης συμπατριωτών τους, που κρατούνταν σε φυλακές του Ισραήλ. Κανένα από τα πιθανά αυτά σενάρια, όμως, δεν έπεισε τους διοργανωτές να αυξήσουν τα μέτρα ασφαλείας των αγώνων.
Την ίδια ανησυχία είχε εκφράσει στις αρμόδιες αρχές και ο αρχηγός της αποστολής του Ισραήλ, με τους αθλητές του να διαμένουν σε ένα σχετικά απομονωμένο τμήμα του Ολυμπιακού Χωριού, σε ένα μικρό κτήριο κοντά στην πύλη, γεγονός που έκανε την ομάδα ιδιαίτερα ευάλωτη σε ενδεχόμενη εξωτερική επίθεση.
Ένας μαύρος Σεπτέμβρης…
Η ημέρα που «στοίχειωσε» τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μόναχο ήρθε τα ξημερώματα της 5ης Σεπτεμβρίου, όταν μέλη της εξτρεμιστικής παλαιστινιακής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης» εισέβαλαν στο Ολυμπιακό Χωριό. Η οργάνωση είχε δημιουργηθεί μετά το διωγμό και τις δολοφονίες χιλιάδων αμάχων Παλαιστινίων από την Ιορδανία, τον Σεπτέμβριο του 1970, και στόχος της ήταν η εκδίκηση απέναντι στον βασιλιά της Ιορδανίας Χουσεΐν και το στρατό του, τους οποίους θεωρούσαν υπεύθυνους γι’ αυτές τις σφαγές.
Εκείνη τη μέρα, οι τρομοκράτες έπιασαν ομήρους 11 μέλη της αποστολής του Ισραήλ, απαιτώντας την απελευθέρωση περισσότερων από 200 φυλακισμένων Παλαιστινίων που κρατούνταν σε ισραηλινές φυλακές, αλλά και των: Αντρέας Μπάαντερ και Ούλρικε Μάινχοφ, ιδρυτών της οργάνωσης RAF «Φράξια Κόκκινος Στρατός». Παρόλα αυτά, τα αιτήματά τους δεν έγιναν αποδεκτά, με την τότε πρωθυπουργό του Ισραήλ, Γκόλντα Μέιρ, να τονίζει: «Αν δεχτώ, το Ισραήλ θα είναι πάντα ευάλωτο σε τέτοιου είδους εκβιαστικές απαιτήσεις».
Οι διαπραγματεύσεις ήταν σκληρές και διήρκεσαν αρκετές ώρες και τελικά αποφασίστηκε η μεταφορά των Παλαιστινίων εξτρεμιστών και των Ισραηλινών ομήρων στο κοντινό στρατιωτικό αεροδρόμιο του Φίρστενφελνμπρουκ, από όπου θα έφευγαν για όποια χώρα επιθυμούσαν. Η αστυνομία, από την άλλη, σκόπευε, αφού αρνήθηκε τη συνεργασία των Ισραηλινών, να εξουδετερώσει τους τρομοκράτες και να απελευθερώσει όλους τους ομήρους στο αεροδρόμιο.
Από το σχέδιο σωτηρίας σε μια λίμνη αίματος
Παρά τις προσπάθειές της, η γερμανική αστυνομία προέβη σε πολλούς λαθεμένους χειρισμούς, με αποτέλεσμα το σχέδιό της να γίνει αντιληπτό και να αποτύχει παταγωδώς, με τους τρομοκράτες να εξαπολύουν μια σφοδρή επίθεση. Ο απολογισμός της «μάχης» ήταν τραγικός, στοιχίζοντας τη ζωή σε 17 ανθρώπους, 11 Ισραηλινούς αθλητές, 5 τρομοκράτες και 1 αστυνομικό.
Η μέρα έμεινε γνωστή ως «η σφαγή του Μονάχου» και είναι ένα γεγονός που θα αμαυρώνει για πάντα το ολυμπιακό πνεύμα του αθλητικού αυτού θεσμού, αποτελώντας, σήμα κατατεθέν για την ενίσχυση της ασφάλειας των μεγάλων διεθνών, αθλητικών και μη, διοργανώσεων.
Η Δ.Ο.Ε., παρά την αρχική της σκέψη, διέκοψε για μια μέρα τα αγωνίσματα, με τον πρόεδρο της επιτροπής να ανακοινώνει την επομένη πως: «the games must go on», παρά την κατακραυγή και τις διαδηλώσεις του κόσμου. Στην επικήδεια τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο, παραβρέθηκαν 80.000 θεατές, ενώ οι σωροί των τρομοκρατών τάφηκαν στη Λιβύη του Καντάφι με τιμές ηρώων. Οι τρεις τρομοκράτες, που επέζησαν, συνελήφθησαν και απελευθερώθηκαν λίγους μήνες αργότερα, ως αντάλλαγμα για τη ζωή των επιβατών, ύστερα από αεροπειρατεία σε αεροσκάφος της γερμανικής Λουφτχάνσα και, αφού επέστρεψαν στη Λιβύη, δολοφονήθηκαν από τη Μοσάντ στο πλαίσιο της επιχείρησης «Οργή Θεού». Παρόλα αυτά, η ισραηλινή κυβέρνηση ουδέποτε παραδέχθηκε την εμπλοκή στη σχετική μυστική επιχείρηση.
