Πηγή Φωτογραφιών: Google img/post/
Μετρώντας περισσότερους από τρεις αιώνες χρήσης, το ποδήλατο έχει καταστεί ένα εύχρηστο και αναπόσπαστο μέσο μεταφοράς με ποικίλες χρήσεις για όλες τις ηλικίες, αλλά και φιλικό πρόσωπο προς το περιβάλλον.
Αν και δεν υπάρχει μια ορισμένη χρονολογία κατά την οποία να εντοπίζεται η εφεύρεση του ποδηλάτου, όπως συμβαίνει, λ.χ. σε άλλες περιπτώσεις, την πατρότητα της ευρεσιτεχνίας καρπώνεται, από πολλούς ο ιδιοφυής Λεονάρντο Ντα Βίντσι, εξ αιτίας της ύπαρξης ενός σχεδίου δίτροχου μέσου μεταφοράς. Παρόλα αυτά, ορόσημο για τη δημιουργία του ποδηλάτου αποτελεί η κατασκευή από τον κόμη ντε Σιβράκ ενός δίτροχου οχήματος, χωρίς τιμόνι, που εκμεταλλευόταν εξ ολοκλήρου τη μυϊκή δύναμη του αναβάτη, την οποία και εξέλιξε έτι περαιτέρω ο Καρλ Φον Ντράις, το 1817. Η νέα εκδοχή είναι γνωστή ως «draissiene» και περιελάμβανε τιμόνι, αλλά καθόλου πετάλια, αναγκάζοντας τον αναβάτη να δίνει ώθηση στο όχημα με τα πόδια.
Με την πάροδο των χρόνων, έγινε αντιληπτό πως η δίτροχη μηχανή έπρεπε να διαθέτει πετάλια, προκειμένου η κίνηση των τροχών να είναι αποτέλεσμα μυϊκής δύναμης κι όχι σωματικής, με τους Κερκπάτρικ Μακμίλαν και Πιερ Μισό να τοποθετούν μανιβέλα που κατέληγε σε ταλαντευόμενα πετάλια, εξαρτήματα τα οποία δεν άργησαν να συνδυαστούν με στρόφαλους, ακτινωτούς ελαστικούς τροχούς και φρένα.
Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά πρώιμα ποδηλατικά μοντέλα αποτελεί το δίτροχο «penny farthing», που περιελάμβανε ένα μεγάλο μπροστινό τροχό οδήγησης και ένα αρκετά μικρότερο στο πίσω μέρος, μια ψηλά τοποθετημένη σέλα πάνω από τον μεγάλο τροχό , καθιστώντας τη μετακίνηση γρήγορη, αλλά, παράλληλα, και αρκετά επικίνδυνη, εξ αιτίας του ότι ο ποδηλάτης αφίππευε, πηδώντας προς τα πίσω.
Οι προσπάθειες για βελτίωση τόσο της μετακίνησης όσο και της ασφάλειας του αναβάτη ήταν τόσο εντατικές και συνεχείς, ώστε το ποδήλατο έλαβε τη σημερινή του μορφή στα τέλη του 19ου αιώνα, έπειτα από τις καινοτόμες ιδέες του Σκωτζέζου Τζον Μπόιντ Ντάλποπ, που εισήγαγε νέα ελαστικά με αεροθάλαμο, τα οποία έδιναν τη δυνατότητα όχι μόνο να αναπτυχθεί μεγάλη ταχύτητα, αλλά και να διατηρηθεί σταθερά η εκάστοτε τρέχουσα.
Από τη στιγμή που το ποδήλατο άρχισε να παράγεται μαζικά και βιομηχανικά, έπαψε να αποτελεί απλό μέσο ψυχαγωγίας και άσκησης και μετατράπηκε σε ένα σοβαρό εξάρτημα της καθημερινής ζωής, το οποίο είχε και πρακτικές εφαρμογές σε ποικίλα επαγγέλματα, ενώ το 1900 σύμφωνα με το γραφείο απογραφών των Η.Π.Α. χαρακτηρίστηκε ως μια από τις «κατασκευές που προκάλεσαν επανάσταση στις κοινωνικές συνθήκες».
* ο τίτλος δανείζεται από το βραβευμένο, σε διεθνή φιλοτελική έκθεση, έκθεμα του Αθανάσιου Απέργη «Ποδήλατο: ένας γνωστός άγνωστος φίλος» .
