Μαρία Παναγοπούλου στο newstrip.gr: «Σε τι διαφέρει, τελικά, η εκδίκηση από τη δικαίωση;»
- Παναγιώτα Απέργη - 24 Αυγούστου 2025
Το ταξίδι της στον θαυμαστό κόσμο της λογοτεχνίας «γέννησε» το νέο της «παιδί», την «Εκδίκηση της μπαλαρίνας», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, ένα μυθιστόρημα με στοιχεία θρίλερ, που εξετάζει τη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη δικαίωση από την εκδίκηση, την ψυχοσύνθεση θυτών και θυμάτων, αλλά και τη δύναμη που μπορεί να κρύβει μέσα της μια τραυματισμένη ψυχή.
Μιλώντας στο newstrip.gr, η Μαρία Παναγοπούλου αναφέρθηκε – μεταξύ άλλων – στα αληθινά γεγονότα που πυροδότησαν τη συγγραφή αυτού του έργου, την επιλογή του τίτλου, το σκοτάδι που κρύβει ο λαμπερός κόσμος του μπαλέτου, αλλά και στο κατά πόσο η εκδίκηση μπορεί να οδήγησε σε εσωτερική γαλήνη.
Γνωρίζοντας την αγάπη σας για τη μετουσίωση των αληθινών γεγονότων σε μυθιστορήματα, δεν μπορώ παρά να σας ρωτήσω: Ποια σπίθα πυροδότησε τη συγγραφή αυτού του έργου;
Έχω την τιμή να μου εμπιστεύονται πολλές ιστορίες κάθε χρόνο αλλά είναι πρακτικά αδύνατον να γίνουν όλες βιβλίο. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει κάτι διαφορετικό που ξεκλειδώνει μέσα μου την έμπνευση. «Η εκδίκηση της μπαλαρίνας» είναι μια συναρπαστική ιστορία που θα ήθελα πολύ να την έχω δημιουργήσει με τη φαντασία μου, αλλά υποκλίνομαι στη ζωή που την έπλασε. Η σπίθα που πυροδότησε τη συγγραφή της ήταν ο σκοτεινός κόσμος που υπάρχει στην υπέρλαμπρη και ευγενή τέχνη του μπαλέτου.
«Η εκδίκηση της μπαλαρίνας»: ένας αρκετά ιντριγκαδόρικος, εκ πρώτης όψεως, τίτλος… Πώς τον επιλέξατε;
Η λέξη «εκδίκηση» δεν ακούστηκε ούτε μια φορά από την πραγματική ηρωίδα της ιστορίας, κατά τη διάρκεια των ατελείωτων συζητήσεων μας, αλλά εγώ την ένιωθα κάθε δευτερόλεπτο πίσω από όλα τα γεγονότα. Επειδή στα βιβλία μου προσεγγίζω τα θέματα με τη δική μου και μόνο ματιά, επέλεξα να στήσω όλη τη δράση γύρω από ένα κεντρικό ερώτημα: σε τι διαφέρει τελικά η εκδίκηση από τη δικαίωση; Έτσι μου προέκυψε ο τίτλος, αν και αμφιταλαντευόμουν ανάμεσα σε αυτόν και στον τίτλο «Ο λάθος άνθρωπος». Ήταν η γνώμη του συζύγου μου που έγειρε τη ζυγαριά προς την «εκδίκηση της μπαλαρίνας».
Διαβάζοντας το βιβλίο, βλέπουμε το σκοτάδι που κρύβει ο κατά τ’ αλλά λαμπερός κόσμος του μπαλέτου… Ποιος είναι ο μύθος που καταρρίψατε συνομιλώντας με την αληθινή «Αριάνα»;
Είναι πολλοί αλλά θα σας πω τον πρώτο που καταρρίφθηκε από μια φράση που μου είπε η αληθινή «Αριάνα» και την έχω ενσωματώσει στο βιβλίο. Στις αρχές της γνωριμίας μας μού είπε «αν θεωρείς το μπαλέτο παιχνίδι και νομίζεις ότι οι μπαλαρίνες είναι οι εύθραυστες φιγούρες που ντύνονται με λευκά τούλια, ενώνουν στρογγυλά τα χέρια τους πάνω από το κεφάλι τους και περιστρέφονται γύρω από τις μύτες των ποδιών τους υπό τους ήχους της μουσικής από την Λίμνη των Κύκνων, τότε ετοιμάσου να προσγειωθείς απότομα».
Ένα βιβλίο που γράφτηκε και κυκλοφόρησε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για ‘σας. Τι θα αλλάζατε συγγραφικά, εάν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω;
Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω θα ήθελα να αλλάξω κάτι στην πραγματική ζωή και να τα είχε καταφέρει ο σύζυγός μου, να είχε βγει νικητής από την επώδυνη μάχη που έδωσε για τη ζωή του κι ας μην είχε γραφτεί ποτέ «Η εκδίκηση της μπαλαρίνας».
Αριάνα, Αλίκη, Φραντζέσκα, Ρεγγίνα και Βαλέρια: Ποιος χαρακτήρας σας δυσκόλεψε περισσότερο να τον διαμορφώσετε;
Είναι αδύνατο να επιλέξω έναν χαρακτήρα γιατί με δυσκόλεψαν όλοι το ίδιο για διαφορετικούς λόγους. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι η Αριάνα, επειδή ήμουν σε άμεση επαφή μαζί της, μού δημιούργησε ένα επιπλέον άγχος γιατί ήθελα να τη διαμορφώσω χωρίς να την αδικήσω αλλά και ταυτόχρονα να παραμείνω αντικειμενική.
Χωρίς να θέλω να κάνω...spoiler, παρατηρούμε ότι το μίσος και η ψυχική διαταραχή στρέφουν έναν από τους ήρωες του βιβλίου στη δολοφονία, αλλά, τελικά, το καλό θριαμβεύει. Υπήρξε αυτό το «happy end» και στην αληθινή υπόθεση;
Σε όλα μου τα βιβλία μέχρι σήμερα, το τέλος είναι αυτό που έχει γράψει η ίδια η ζωή. Γι’ αυτό και ξεκινάω να γράφω πάντα από το τέλος. Είναι μια μεγάλη δυσκολία αυτή, αλλά την ίδια στιγμή είναι και μια προσωπική πρόκληση με την οποία απολαμβάνω να αναμετριέμαι κάθε φορά.
Με αρωγό τις σπουδές σας, σε κάθε βιβλίο, καταφέρνετε να αποδώσετε την ποικιλομορφία της κοινωνίας και την κοινωνική διάσταση πίσω από αληθινές ιστορίες. Πόσο εύκολο ήταν να δημιουργήσετε έναν χαρακτήρα που συνδυάζει τις έννοιες θύτης και θύμα;
Κάθε φορά που έχω να δημιουργήσω έναν χαρακτήρα θύτη διερευνώ την πιθανότητα να έχει υπάρξει θύτης στο παρελθόν, όχι για να τον δικαιολογήσω αλλά για να τον κατανοήσω. Στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν χρειάστηκε να ψάξω γιατί ήξερα από την αρχή την συνύπαρξη αυτών των δύο εννοιών που με δυσκόλεψαν αλλά και με διευκόλυναν.
Τελικά, η εκδίκηση μπορεί να φέρει την πολυπόθητη εσωτερική γαλήνη;
Θα σας απαντήσω με τα λόγια που μου είπε η αληθινή «Αριάνα» όταν της έθεσα το ίδιο ερώτημα: «Δεν εκδικήθηκα, αναζήτησα δικαίωση για να καταφέρω να προχωρήσω. Για εμένα το αντίθετο του μίσους δεν είναι η αγάπη, αλλά η αποστασιοποίηση. Μετά από τη δικαίωση κατάφερα να απομακρυνθώ συναισθηματικά από τον άνθρωπο που με έβλαψε κι αυτό ήταν μια μεγάλη, προσωπική νίκη μου. Επόμενος σταθμός, ήταν η συγχώρεση. Μακρύς ο δρόμος, έφτασα στον προορισμό μου όταν κατάλαβα πως η συγχώρεση δεν αφορά αυτούς που μας έκαναν κακό, αφορά εμάς και την ψυχή μας. Η εσωτερική γαλήνη, ήρθε τελευταία. Άργησε, αλλά ήρθε».
