Πηγή Φωτογραφιών: Pexels και Google Images
«Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα αυτό το έθνος θα ξεσηκωθεί και θα ζήσει το αληθινό νόημα της πεποίθησής του: Θεωρούμε ως αυταπόδεικτη αλήθεια, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι».
58 χρόνια πέρασαν από την ημέρα που ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, υπέρμαχος της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκφώνησε, στις 28 Αυγούστου 1963, τον λόγο του, που έχει μείνει στην ιστορία με τον τίτλο «Έχω ένα όνειρο»(I Have A Dream), στην Ουάσινγκτον, μπροστά από τα σκαλιά του μνημείου Λίνκολν.
Το μνημείο υπήρξε καταληκτικό σημείο της μεγάλης ειρηνικής πορείας, στην οποία, σύμφωνα με πηγές της εποχής, συμμετείχαν περίπου 250.000 άτομα, πορεία που σηματοδότησε μία ιστορική νίκη των Αφροαμερικανών, αναφορικά με τη διεκδίκηση των θεμελιωδών πολιτικών δικαιωμάτων τους.
Το κίνημα που γεννήθηκε από το έργο και τον λόγο του Κινγκ ήταν τόσο δυνατό, ώστε, το 1964, το Κογκρέσο θέσπισε τον Νόμο περί Πολιτικών Δικαιωμάτων, που καθιστούσε έκνομο τον φυλετικό διαχωρισμό σε δημόσιους χώρους, ενώ, την ίδια χρονιά, ο Κινγκ τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης.
Στη διαδήλωση, που έγινε γνωστή και ως «Πορεία Διαμαρτυρίας για την Εργασία και την Ελευθερία» και αποσκοπούσε στην κοινωνική και οικονομική ισότητα, δεν συμμετείχαν μόνο αφροαμερικανοί, καθώς άτομα ανεξαρτήτου ηλικίας, φύλου και χρώματος, περπάτησαν δεκάδες χιλιόμετρα μέσα στην πόλη, διαμαρτυρόμενοι με ειρηνικές διαθέσεις.
Μάλιστα ένας από αυτούς που συμμετείχε στην πορεία που ηγείτο ο Κινγκ, ήταν ο διάσημος ηθοποιός Μάρλον Μπράντο, ο οποίος στην αυτοβιογραφία του, σημείωνε τα εξής:«Στην πορεία προς την Ουάσιγκτον της 28ης Αυγούστου 1963 στεκόμουν μόνο μερικά βήματα πίσω από τον δόκτορα Κινγκ, όταν εκφώνησε τον περίφημο λόγο του «Έχω ένα όνειρο» και ο ήχος από τα λόγια ακόμα πάλλεται μέσα στο μυαλό μου.
«Πηγαίνετε πίσω στον Μισισιπή, πηγαίνετε πίσω στην Αλαμπάμα, πηγαίνετε πίσω στη Νότια Καρολίνα, πηγαίνετε πίσω στη Λουιζιάνα, πηγαίνετε πίσω όπου υπάρχουν παράγκες και γκέτο στη Β. Αμερική και σκορπίστε την ελπίδα μιας ριζικής αλλαγής. Ας μην βυθιζόμαστε στην κοιλάδα της απελπισίας. […] Έχω ένα όνειρο […] ότι η Πολιτεία της Αλαμπάμα, που έχει κυβερνήτες με γλυκά λόγια στα χείλη και δηλητήριο για τους μαύρους στην καρδιά, θα αλλάξει...», είχε πει σε κάποιο σημείο του λόγου του ο Κινγκ, η ρητορική δεινότητα και το θάρρος του οποίου τράβηξαν, για πρώτη φορά, την προσοχή της χώρας το 1955, όταν ο ίδιος μαζί με άλλους ακτιβιστές πολιτικών δικαιωμάτων συνελήφθησαν στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, ενώ έκαναν μποϊκοτάζ εναντίον μιας εταιρείας συγκοινωνιών που απαιτούσε από τους μαύρους επιβάτες της να παραχωρούν τις θέσεις τους στους λευκούς και οι ίδιοι να στέκονται όρθιοι ή να κάθονται στο πίσω μέρος του λεωφορείου.
Αφορμή εκείνου του μποϊκοτάζ στάθηκε η σύλληψη της μοδίστρας Ρόζας Παρκς, την 1η Δεκεμβρίου 1955, η οποία συνελήφθη από την αστυνομία γιατί κάθισε σε «θέση μόνο για λευκούς» σε αστικό λεωφορείο και αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της, όπως όριζε η νομοθεσία φυλετικών διακρίσεων.
Αναγνωρίζοντας, λοιπόν, την ανάγκη ενός μαζικού μαύρου κινήματος, ο Κινγκ δημιούργησε την οργάνωση «Συνδιάσκεψη της Χριστιανικής Ηγεσίας των Πολιτειών του Νότου», εγκαινιάζοντας, έτσι, τον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων.
Παρόλα αυτά, πολύ σύντομα άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα ψήγματα αντιπολίτευσης στους κόλπους του μαύρου κινήματος, με βασικότερο σημείο διαφωνίας τη φιλοσοφία της μη βίας, που έβρισκε αντίθετους τους ριζοσπάστες της λεγόμενης «Μαύρης Δύναμης», οι οποίοι ήθελαν πιο δραστική αντιμετώπιση των φυλετικών διακρίσεων.
Η πολιτική της παθητικής αντίστασης, οι συνομιλίες του Κινγκ με τον Ρόμπερτ Κένεντι και τον Λίντον Τζόνσον θα προκαλέσουν την καχυποψία μαύρων συναγωνιστών του, οι οποίοι τον κατηγόρησαν για «συνεργασία με τους ρατσιστές, πολιτική δουλοπρέπεια και προδοσία του κινήματος», ενώ, με την πάροδο του χρόνου, όλο και περισσότεροι υποστηρικτές του κινήματος άρχισαν να τον συνδέουν με την άρχουσα τάξη.
Ο αγώνας και η πορεία του Κινγκ έληξε στις 4 Απριλίου 1968, στο Μέμφις του Τενεσί, όταν δέχθηκε τα πυρά του σκοπευτή Τζέιμς Ερλ Ρέι.
Στην κηδεία του ακούστηκε το τελευταίο μαγνητοφωνημένο κήρυγμα που είχε εκφωνήσει ο Κινγκ:
[…]Αυτό τον καιρό σκέφτομαι πού και πού τον θάνατο και την κηδεία μου και αναρωτιέμαι τι θα ήθελα να ακουστεί τότε. Εκείνο που θα 'θελα να ειπωθεί είναι ότι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ προσπάθησε να βοηθήσει τους άλλους. Θα 'θελα να ειπωθεί ότι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ προσπάθησε να αγαπήσει τους άλλους. Θα 'θελα να μπορείτε να πείτε εκείνη τη μέρα ότι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ νοιάστηκε να ταΐσει τον πεινασμένο, να ντύσει τον γυμνό, να κάνει συντροφιά στον φυλακισμένο. Θα 'θελα να μπορείτε να πείτε ότι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πάσχισε να αγαπήσει και να υπηρετήσει τον άνθρωπο»
.