Πηγή Φωτογραφιών: Pexels και Google Images
Εμβληματική μορφή του αγώνα για την εξάλειψη των διακρίσεων, ο Νέλσον Μαντέλα θεωρείται μια από τις επιδραστικότερες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, χάρη στον αγώνα του ενάντια στο τελευταίο ρατσιστικό καθεστώς του δυτικού κόσμου.
Ο Νέλσον Μαντέλα, κατά κόσμον Rolihlahla στη γλώσσα των Κόσα, γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1918 στο χωριό Μβέζο της Νότιας Αφρικής, παίρνοντας το όνομα Νέλσον από ένα δάσκαλό του τη μέρα που πήγε στο σχολείο.
Αρχικά σπούδασε σε κολέγιο μεθοδιστών ιεραποστόλων, ενώ αργότερα, θέλοντας να αποφύγει ένα γάμο που σχεδίαζαν οι δικοί του, μετέβη στο Γιοχάνεσμπουργκ, όπου ξεκίνησε να σπουδάζει Νομική. Στο Πανεπιστήμιο Witswaterand, ήρθε σε επαφή με λευκούς φοιτητές, γνώρισε διαφορετικούς πολιτισμούς και ανέπτυξε μια φιλελεύθερη, ριζοσπαστική και παναφρικανιστική φιλοσοφία, ενώ εντάχθηκε στην οργάνωση «Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο» (ANC).
Το 1952, άνοιξε μαζί με τον Όλιβερ Τάμπο το πρώτο δικηγορικό γραφείο της Νότιας Αφρικής, όπου εργάζονταν μόνο μαύροι νομικοί, υπερασπιζόμενοι τους πολίτες που πλήττονταν από το Απαρτχάιντ.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1956, κατηγορήθηκε για έσχατη προδοσία, βάσει του νόμου για την «αντιμετώπιση του κομμουνισμού», με τις κατηγορίες τόσο σε βάρος του όσο και κατά των συγκατηγορούμενών του, μετά από πολυετή δίκη, να καταπέφτουν.
Όσο περνούσαν τα χρόνια, η στάση του Απαρτχάιντ σκλήραινε όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα το 1960 το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο να κηρυχθεί παράνομο και ο Μαντέλα να συλληφθεί με τους υπόλοιπους αρχηγούς του κινήματος και να καταδικαστεί σε ισόβια φυλάκιση για σαμποτάζ και απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης.
Ο Μαντέλα παρέμεινε φυλακισμένος για 27 ολόκληρα χρόνια, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει σύμβολο αντίστασης του κινήματος στο Απαρτχάιντ, δεδομένης της εμφατικής άρνησής του να συμβιβαστεί με τις θέσεις του καθεστώτος για να αποφυλακιστεί
Παράλληλα με τη φυλάκιση του Μαντέλα και άλλων ηγετών του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου, η κυριαρχία των εποίκων ισχυροποιούνταν, ξεσπώντας δεκάδες εξεγέρσεις σε περιοχές της Αφρικής, πολλές εκ των οποίων «πνίγονταν» στο αίμα, όπως λ.χ. η εξέγερση στο Σοβέτο, που σήμανε την αρχή του τέλους για το Απαρτχάιντ.
Η διεθνής κατακραυγή για τα γεγονότα στη Νότια Αφρική κορυφώθηκε με το Ψήφισμα 392 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο καταδίκαζε το καθεστώς των φυλετικών διακρίσεων, αναγκάζοντας τη σκληροπυρηνική κυβέρνηση του Τζον Φόρστερ να αμβλύνει τους νόμους των φυλετικών διακρίσεων και, σταδιακά, να αναγνωριστεί επισήμως το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο.
Χάρη στη διεθνή πίεση, ο Μαντέλα απελευθερώθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 1990 και ξεκίνησε τις συζητήσεις για τη συνταγματική μεταρρύθμιση ενός κράτους που θα καταστρατηγούσε τις φυλετικές διακρίσεις, αντιμετωπίζοντας όλους τους πολίτες ισάξια.
Το 1993, του απονεμήθηκε Νόμπελ Ειρήνης, το οποίο μοιράστηκε με τον τότε πρόεδρο Φρεντερίκ Ντε Κλερκ, ενώ κατά τη διάρκεια της ζωής του έλαβε περισσότερα από 250 μετάλλια, πτυχία και βραβεία, μεταξύ των οποίων και Βραβείο Ειρήνης Λένιν.
Ο Νέλσον Μαντέλα άφησε την τελευταία του πνοή στις 5 Δεκεμβρίου 2013, σε ηλικία 95 ετών.
