Πηγή Φωτογραφιών: Pexels και Google Images
Έντονος, χαρισματικός και ένας από τους λίγους ηθοποιούς που έχουν κερδίσει το «Triple Crown of Acting», δηλαδή ένα Όσκαρ A' ανδρικού ρόλου, ένα Emmy και ένα βραβείο Tony, ο Αλ Πατσίνο θεωρείται ότι είναι από τους κορυφαίους ηθοποιούς όχι μόνο της γενιάς του, αλλά και του παγκοσμίου κινηματογράφου γενικότερα, καθώς έχει στο ενεργητικό του μερικούς από τους πιο χαρακτηριστικούς και αξιομνημόνευτους ρόλους στην ιστορία της 7ης Τέχνης.
Ο Αλφρέντο Τζέημς "Αλ" Πατσίνο γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1940 στο ανατολικό Χάρλεμ της Νέας Υόρκης από γονείς ιταλικής καταγωγής. Όταν ήταν δύο χρονών οι γονείς του χώρισαν και μεγάλωσε στο Μπρονξ με τη μητέρα του και τους παππούδες του, που καταγόταν από το Κορλεόνε της Σικελίας.
Αρχικά, ασχολήθηκε με το μπέιζμπολ, αλλά σύντομα τον τράβηξε η υποκριτική. Παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του, εγκατέλειψε το σχολείο και γράφτηκε ως εξαιρετικό ταλέντο σε καλλιτεχνικό σχολείο, ενώ για να καλύπτει τα έξοδα των σπουδών του έκανε διάφορες ευκαιριακές δουλειές.
Συνέχισε τις θεατρικές σπουδές σε ανώτερο επίπεδο στην σχολή του Χέρμπερτ Μπέργκοφ και εμφανιζόταν σε παραστάσεις πειραματικών θιάσων, των λεγόμενων Off-Broadway. Έλαβε επιπλέον μαθήματα στο Actors Studio υπό τις οδηγίες του Λι Στράσμπεργκ, που ήταν πια μια πατρική φιγούρα γι' αυτόν.
Η πρώτη ταινία στην οποία συμμετείχε ήταν το Me, Natalie το 1969, με την ερμηνεία του στην ταινία The Panic in Needle Park, δυο χρόνια αργότερα, όπου υποδύθηκε έναν εθισμένο ηρωινομανή να τραβά την προσοχή του Φράνσις Φορντ Κόπολα, ο οποίος και τον επέλεξε για τον ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε στις ταινίες The Godfather. Μάλιστα, υποψήφιοι για τον ρόλο ήταν οι Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τζακ Νίκολσον, Γουόρεν Μπίτι και Ρόμπερτ Ρέντφορντ, όμως, προς απογοήτευση των στελεχών του στούντιο που ήθελαν κάποιον πιο γνωστό, ο Κόπολα επέμεινε προσωπικά για τον Πατσίνο και το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό.
Ουσιαστικά, τότε ξεκίνησε η καριέρα του, αφού μέχρι τότε ήταν ανερχόμενο αστέρι του θεάτρου στη Νέα Υόρκη, με ένα βραβείο Tony, αλλά ελάχιστα γνωστός σαν ηθοποιός. Ο ρόλος του στην ταινία του Κόπολα του χάρισε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα, αλλά και την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου.
Μετά από την ερμηνεία του στο The Godfather έπαιξε σε ταινίες, όπως το Serpico, το οποίο του χάρισε την υποψηφιότητα αυτή τη φορά για Όσκαρ Α΄ Αντρικού ρόλου, το Dog Day Afternoon, όπου η ερμηνεία του τού έδωσε για δεύτερη φορά υποψηφιότηταςγια Όσκαρ Α΄ Ανδρικού ρόλου , στο The Godfather ΙΙ με το οποίο ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Α΄ Ανδρικού ρόλου για τρίτη φορά. Το 1979 είχε άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ για την ταινία ...Αnd justice for all, αλλά και πάλι δεν κέρδισε το χρυσό αγαλματίδιο.
Κατόπιν έπαιξε το ρόλο του Τόνυ Μοντάνα στο Scarface και, το 1990, ήρθε η δεύτερη υποψηφιότητα για Όσκαρ Β΄ Ανδρικού ρόλου για το Dick Tracy και η καριέρα του απογειώθηκε εκ νέου. Ακολούθησε το Frankie and Johnny με συμπρωταγωνίστρια τη Μισέλ Φάιφερ, το 1992 το Glengarry Glen Ross, με το οποίο ήταν για τρίτη φορά υποψήφιος για Όσκαρ Β΄ Ανδρικού ρόλου και την ίδια χρονιά το Scent of a Woman, με το οποίο απέσπασε άλλο ένα χρυσό αγαλματίδιο. Στα επόμενα χρόνια, ακολούθησαν εκπληκτικές ερμηνείες στις ταινίες Carlito's Way, Heat, Insider, The Devil's Advocate, Donnie Brasco και Insomnia.
Παρά τους διάσημους χαρακτήρες που έχει ενσαρκώσει, ο Πατσίνο έχει αρνηθεί αρκετούς ρόλους. Μερικοί από αυτούς είναι του Χαν Σόλο στο Star Wars, του Κάπταιν Γουίλαρντ στο Apocalypse Now, του Τεντ Κράμερ στο Kramer vs. Kramer και του Έντγουαρντ Λούις στο Pretty Woman.
Παρά την επιτυχημένη κινηματογραφική και θεατρική του καριέρα, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μικρή οθόνη το 2020 στην τηλεοπτική σειρά Hunters, στην οποία υποδύεται τον οργανωτή μια ομάδας, με βασικό σκοπό το κυνήγι των ναζί στη Νέα Υόρκη μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ώστε να αποτρέψουν τη δημιουργία ενός Τέταρτου Ράιχ στην Αμερική του 1977.
Ξεχωριστό κεφάλαιο της 7ης Τέχνης και πρότυπο για νεότερους ηθοποιούς, ο Αλ Πατσίνο έχει συνεργαστεί με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της εποχής του, ενώ μέχρι σήμερα παραμένει φίλος με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, τον οποίον γνώρισε στα γυρίσματα του The Godfather.
Εκτός από το Όσκαρ, έχει λάβει το τιμητικό βραβείο Σέσιλ Ντε Μιλ, για τη συνολική προσφορά στον χώρο του κινηματογράφου, Χρυσές Σφαίρες και το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών από την Αμερικάνικη Κυβέρνηση, που θεωρείται ύψιστη τιμή για ένα καλλιτέχνη, ενώ τον Οκτώβριο του 1997 ψηφίστηκε από το περιοδικό Empire στο νούμερο 4 της λίστας με τους «100 καλύτερους κινηματογραφικούς αστέρες όλων των εποχών».
