Πηγή Φωτογραφιών: Pexels και Google Images
Ο Χοσέ Αντόνιο Ντομίνγκεθ Μπαντέρας γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ανδαλουσίας, στις 10 Αυγούστου 1960. Ο πατέρας του, Χοσέ Ντομίνγκεθ, ήταν αστυνομικός και η μητέρα του Άννα Μπαντέρας, δασκάλα, ενώ ο ίδιος από μικρός ονειρευόταν να γίνει διάσημος ποδοσφαιριστής. Μάλιστα, όσοι τον είχαν δει να παίζει μπάλα ως παιδί έχουν να λένε για το ταλέντο του.
Δυστυχώς το όνειρο έγινε καπνός, όταν, στα 14 του χρόνια, έσπασε το πόδι του και αυτός ο σοβαρός τραυματισμός τον ανάγκασε να σταματήσει το αγαπημένο του άθλημα, στερώντας του μία πολλά υποσχόμενη καριέρα στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Αυτό το δυσάρεστο γεγονός δεν τον λύγισε, αντίθετα χαλύβδωσε τη θέληση του και αναζήτησε ένα άλλο, πιο δημιουργικό μονοπάτι στην ζωή του. Έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την τέχνη του θεάματος και, το 1975, μετά την παρακολούθηση του μιούζικαλ έστρεψε το ενδιαφέρον του στο θέατρο και αποφάσισε να γίνει ηθοποιός.
Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο Κολέγιο της Δραματικής Τέχνης της Μάλαγα και ξεκίνησε να παίζει σε περιοδεύοντες θιάσους. Σε μία παράσταση έργου του Μπρεχτ συνελήφθη και πέρασε μία νύχτα στο κρατητήριο, επειδή τα έργα του Γερμανού δραματουργού ήταν ακόμη απαγορευμένα στην Ισπανία, που μόλις είχε απαλλαγεί από την πολύχρονη δικτατορία του Φράνκο.
Στα 19 του μετακόμισε στη Μαδρίτη έχοντας υψηλότερες φιλοδοξίες. Συμμετείχε ενεργά στις δράσεις του αναγεννησιακού πολιτιστικού ρεύματος της Ισπανίας γνωστού ως «La Movida Madrileña», που αναπτύχθηκε στην Ισπανία μετά το θάνατο του δικτάτορα Φράνκο, αλλάζοντας και ανανεώνοντας τον πολιτιστικό αέρα της χώρας τότε.
Η δουλειά του στο θέατρο και οι εμφανίσεις του στους δρόμους, τελικά τον οδήγησαν στο Εθνικό Θέατρο της Ισπανίας όπου έγινε το νεαρότερο ως τότε μέλος.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο θέατρο, ο Μπαντέρας τράβηξε την προσοχή του Ισπανού σκηνοθέτη Πέδρο Αλμοδόβαρ, ο οποίος έθεσε σε κίνηση την κινηματογραφική του καριέρα νεαρού ηθοποιού καθώς τον προσέλαβε, το 1982, στην ταινία «Ο λαβύρινθος του πάθους», ξεκινώντας μια μακρόχρονη και επιτυχημένη συνεργασία και αναδεικνύοντάς τον σε παγκόσμιο σταρ.
Ο Ισπανός ηθοποιός πάντα εφευρετικός και τολμηρός ερμηνευτής, ανταποκρίθηκε με τον καλύτερο τρόπο στους πολλούς και παράξενους ρόλους που του ανέθετε ο Αλμοδόβαρ στις ταινίες του στην ισπανική γλώσσα, αν και στραπάτσαρισε την εικόνα του Λατίνου εραστή, δίνοντάς του ρόλους βιαστή, ομοφυλόφιλου, ψυχοπαθούς και απαγωγέα. Στην πρωτοποριακή ταινία του σκηνοθέτη «La ley del deseo», στον ρόλο του ως ομοφυλόφιλος, έγινε ο πρώτος άνδρας που φίλησε άνδρα στη μεγάλη οθόνη.
Η καριέρα του απογειώθηκε με την παρουσία του στην ταινία του «Átame!», μια ευχάριστη κωμωδία, όπου υποδύθηκε ένα πρώην τρόφιμο ψυχιατρείου που απαγάγει μια πρώην πορνοστάρ και νυν ηθοποιό και προσπαθεί να την κάνει να τον αγαπήσει.
Έχοντας ήδη υιοθετήσει το επίθετο της μητέρας του, ως τα μέσα του 1990, ο Μπαντέρας αναγνωρίστηκε στον χώρο της τέχνης και του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.

Το Χόλιγουντ δεν άργησε να προσέξει τον ταλαντούχο Ισπανό ηθοποιό. Και ενώ μέχρι τότε το ισπανικό σινεμά, δεν κατάφερε να ξεπεράσει συχνά τα όρια της χώρας με τους άνδρες πρωταγωνιστές του, από τη δεκαετία του 1990 ο Μπαντέρας έγινε ο Ισπανός σταρ που «όλος ο κόσμος» ήξερε.
Στην Αμερική, αν και αρχικά τυποποιθήκε σε δεύτερους ρόλους που είτε τον αντιμετώπιζαν ως εξωτικό στοιχείο είτε ως μυστηριώδη Λατίνο εραστή σε πρωταγωνιστικούς, η καριέρα και το ταλέντο του, δεν μπορούσε να κατηγοριοποιηθούν.

Το 1992, μαζί με τον Αρμάν Ασαντέ πρωταγωνιστούν ως δυο αδέρφια καλλιτέχνες από την Κούβα που δημιουργούν το συγκρότημα «Mambo Kings», και καταφέρνουν να ξεσηκώσουν την Αμερική με τη μουσική τους. Ο Μπαντέρας τραγουδούσε το «Beautiful Maria of My Soul», έκανε ότι παίζει και τρομπέτα και οι αντιδράσεις του γυναικείου πληθυσμού συγκρότησαν την πρώτη ένδειξη πως ένα αστέρι γεννιόταν.
Το εκπληκτικό που φανερώνει το μέγεθος του ταλέντου του είναι, παρότι δεν μιλούσε καθόλου αγγλικά εκείνη την περίοδο, έμαθε φωνητικά τον ρόλο του καθώς έμαθε τις ατάκες του απέξω και δεν άφησε να φανεί αυτό το κενό. Έκανε εντατικά μαθήματα αγγλικών μαθαίνοντας τη γλώσσα φθάνοντας στο σημείο να επενδύσει με τη φωνή του τον «Puss in Boots» (Γάτο Σπιρουνάτο) τη συνέχεια των ταινιών «Shrek» και τη μέλισσα στη διαφήμιση της Nasonex.
Με μια μακρά καριέρα, συνεπούς ηθοποιού, ενός προσγειωμένου τύπου που φέρνει μεσόγειο κέφι, γοητεία και διαολιά αλλά που εκπέμπει, ταυτόχρονα, αυτοσυγκέντρωση και προσήλωση σοβαρότατου επαγγελματία στην τέχνη του, έχει καταφέρει να βρίσκεται στην κινηματογραφική επικαιρότητα εδώ και τέσσερεις δεκαετίες, καλλιτέχνης από τους καλύτερους πρωταγωνιστές της γενιάς του, με το φυσικό του χάρισμα και την καλή εμφάνισή του να καταγράφει μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και έχει κερδίσει πολλά βραβεία και διακρίσεις.