Μάγκι Σμιθ: Η καθηλωτική ιέρεια της Τέχνης που μάγεψε μικρούς και μεγάλους
- Παναγιώτα Απέργη - 12 Μαρτίου 2024
Η Μάργκαρετ Νάταλι Σμιθ γεννήθηκε στο Ίλφορντ του Έσσεξ, στις 28 Δεκεμβρίου 1934, και ήταν η μικρότερη από τα τρία παιδιά της οικογένειας Σμιθ. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές της στο Γυμνάσιο θηλέων της Οξφόρδης, εντάχθηκε - σαν από κάποια παρόρμηση - στη θεατρική ομάδα του Oxford Playhouse χωρίς να έχει καμία απολύτως προηγούμενη επαφή με τον χώρο.
Σύντομα, το τρομερό της ταλέντο την οδήγησε στο είδος των επιθεωρήσεων, μετακομίζοντας, το 1955, στο Λονδίνο, όπου και υιοθέτησε το Μάγκι ως σκηνικό της όνομα, επειδή υπήρχε άλλη μία Μάργκαρετ Σμιθ στον χώρο του θεάτρου. Επίσημα, έκανε το επαγγελματικό της ντεμπούτο, το 1956, συνεργαζόμενη με τον ηθοποιό Κένεθ Γουίλιαμς και τον θεατρικό συγγραφέα Πίτερ Σέιφερ, στην επιθεώρηση «New Faces» του Μπρόντγουεϊ, «σαρώνοντας» στις κριτικές με το αστείρευτο ταλέντο της.
Για μια δεκαετία, ως το 1963, όταν μεταπήδησε στο θίασο του Royal National Theatre της Βρετανίας, εμφανιζόταν τακτικά σε θεατρικές παραστάσεις στο θέατρο Old Vic του Λονδίνου, χτίζοντας τη φήμη της ως μια πολλά υποσχόμενη ηθοποιός.
Όμως, χρονιά-σταθμό για την έναρξη της διεθνούς καριέρας της αποτελεί το 1965, όταν ενσάρκωσε στη μεγάλη οθόνη τον ρόλο της Δυσδαιμόνας στην κινηματογραφική μεταφορά του σαιξπηρικού Οθέλλου, στο πλευρό του Λόρενς Ολιβιέ, ερμηνεία που της χάρισε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Η συνεργασία της με το Royal National Theatre ολοκληρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οπότε ξεκίνησε τις εμφανίσεις της για αρκετές σεζόν στο Φεστιβάλ του Στράτφορντ, που διοργανωνόταν στο Οντάριο, συνεχίζοντας να παίζει, παράλληλα, σε παραστάσεις τόσο στο Λονδίνο όσο και στη Νέα Υόρκη, συνεργαζόμενη μεταξύ άλλων, με τον Ίγκμαρ Μπέργκμαν στην «Έντα Γκάμπλερ», τον Σερ Τζον Γκίλγκουντ στο «Private Lives», αλλά και τον Τομ Στόπαρντ στο «Night and Day.
Το ανερχόμενο αστέρι, όπως την χαρακτήριζαν αρχικά οι κριτικοί, είχε μετατραπεί σε εθνικό θησαυρό, που μπορούσε με πολύ μεγάλη ευκολία να μεταπηδά από την κωμωδία στο δράμα και πάλι πίσω, κερδίζοντας επάξια τον χαρακτηρισμό της ευέλικτης ερμηνεύτριας που μεγαλούργησε στο Royal National Theatre, το Old Vic και τη Royal Shakespeare Company.
Κι αυτό γιατί η Σμιθ ήταν φτιαγμένη για το θεατρικό σανίδι, λατρεύοντας μέχρι τέλους το εφήμερο του θεάτρου. Παρόλα αυτά, αν και διέγραψε μεγαλειώδη πορεία στο θέατρο, η βιομηχανία του κινηματογράφου ήταν αυτή που την έκανε γνωστή παγκοσμίως, κερδίζοντας τον θαυμασμό του αμερικανικού κοινού με την εμφάνιση της στην μελοδραματική ταινία του 1958, «Nowhere to Go», στο οποίο υποδύθηκε μια κοπέλα που φιλοξενεί έναν δραπέτη κατάδικο.
Όμως το μεγάλο «μπαμ» έγινε το 1969, με τη θρυλική της ερμηνεία στη μεταφορά του μυθιστορήματος της Μίριελ Σπαρκ «The Prime of Miss Jean Brodie», όπου ενσάρκωσε την αντισυμβατική Σκωτσέζα καθηγήτρια Τζιν Μπρόντι, που είχε ερμηνεύσει πρώτη στο θέατρο η Βανέσα Ρεντγκρέιβ. Αυτός ήταν κι ο ρόλος που της χάρισε το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, αλλά και το εισιτήριο για μια σπουδαία κινηματογραφική καριέρα, αντάξια του ταλέντου της.
Δέκα χρόνια αργότερα η αξέχαστη Σμιθ κέρδισε και το δεύτερο χρυσό αγαλματίδιο, αυτή τη φορά Β’ Γυναικείου Ρόλου για την υποκριτική της δεινότητα ως Ντιάνα Μπάρι, στην ταινία «California Suite», που βασιζόταν στην ομώνυμη θεατρική κωμωδία του Νιλ Σάιμον.
Έκτοτε οι ταινίες διαδέχονταν η μία την άλλη, όπως και οι διαφορετικοί ρόλοι που με μοναδική ικανότητα κατάφερνε να «ζωντανεύει», καταλήγοντας , μάλιστα, να γίνει η αγαπημένη ακόμη και των μικρών, όταν το 2001 εμφανίστηκε ως Μινέρβα ΜακΓκόναγκαλ στη σειρά ταινιών «Χάρι Πότερ».
Στις μεγάλες επιτυχίες της καριέρας της περιλαμβάνεται και ο ρόλος της κοντέσας Βάιολετ Κρόουλι στο δημοφιλές δράμα εποχής «Downton Abbey», ρόλος που της απέφερε τρία βραβεία Emmy, εκτός, φυσικά, από τα πέντε βραβεία BAFTA, τρεις Χρυσές Σφαίρες, ένα βραβείο Tony, πέντε Βραβεία Σωματείου Ηθοποιών, αλλά και τον ανώτερο τίτλο τιμής της Βρετανίας, αυτόν της Dame.
Η μεγάλη Dame της σκηνής και της οθόνης ήταν μία από τις συνολικά δεκαεπτά ηθοποιούς στον κόσμο, που έχουν κερδίσει το «Triple Crown of Acting», που περιλαμβάνει ένα Όσκαρ, ένα Emmy και ένα βραβείο Tony.
Στην προσωπική της ζωή, παντρεύτηκε δυο φορές, μια με τον Ρόμπερτ Στίβενς, με τον οποίον απέκτησε δύο γιους, τους ηθοποιούς Κρις Λάρκιν και Τόμπι Στίβενς, αλλά και με τον Άλαν Μπέβερλι, με τον οποίο παρέμειναν παντρεμένοι μέχρι το θάνατό του στις 20 Μαρτίου 1998.
Παρά την επιτυχία της, η Σμιθ υπήρξε σεμνή για τα επιτεύγματά της, ειλικρινής και τρυφερή, δίνοντας ελάχιστες συνεντεύξεις, στις οποίες αρνιόταν να μιλήσει για το ταλέντο της, παρά το γεγονός ότι μπορούσε να παίξει όποιον ρόλο ήθελε, από κωμικό ως τραγικό. Η αυλαία για έναν από τους τελευταίους θρύλους της Έβδομης Τέχνης έπεσε στις 27 Σεπτεμβρίου του 2024, κάνοντας τον κόσμο του θεάτρου και του κινηματογράφου ακόμη πιο φτωχό.
8 «μυστικά» της Μάγκι Σμιθ
1. Παρά τη «θητεία» της στο σαιξπηρικό θέατρο, δήλωνε ότι τα έργα του Σαίξπηρ απλώς δεν είναι... του γούστου της.
2. Το 2008 διαπιστώθηκε ότι είχε εμφανίσει καρκίνο του μαστού, ξεκινώντας τις χημειοθεραπείες εν μέσω των γυρισμάτων της ταινίας «Harry Potter and the Half-Blood Prince».
3. Υπήρξε στενή φίλη της επίσης Dame, Τζούντι Ντεντς.
4. Ήταν λάτρης και φανατική αναγνώστρια των έργων της Τζέιν Όστεν.
5. Η σκηνή μάχης μεταξύ αυτής και του Άλαν Ρίκμαν στην ταινία «Harry Potter and the Deathly Hallows» παραλίγο να αφαιρεθεί, αλλά τελικά διατηρήθηκε, καθώς θεωρήθηκε στιγμή-κλειδί για τον χαρακτήρα της ΜακΓκόναγκαλ.
6. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Death On The Nile», μοιραζόταν το ίδιο καμαρίνι με άλλους δυο θρύλους της μεγάλης οθόνης: τη Μπέτι Ντέιβις και την Άντζελα Λάνσμπουρι.
7. Δεν παρέλαβε η ίδια το πρώτο της Όσκαρ για την ταινία «The Prime of Miss Jean Brodie», πιστεύοντας ότι αυτό που έχει περισσότερο σημασία είναι η σωστή δουλειά παρά η λάμψη και η φήμη.
8. Εκτός από θρυλική ηθοποιός ήταν εξίσου εξαιρετική τραγουδίστρια.
