Οι Έλληνες ζεν πρεμιέ που μάγεψαν τη μεγάλη οθόνη

Στα χρυσά χρόνια του ελληνικού κινηματογράφου δεν είναι λίγοι οι ηθοποιοί που λατρεύτηκαν από το γυναικείο κοινό για τους ρόλους τους, αλλά και την απαράμιλλη και αυθεντική τους γοητεία, που τους έκανε να ξεχωρίσουν.

Αρκετοί από αυτούς αποποιήθηκαν τον χαρακτηρισμό του ζεν πρεμιέ, άλλοι τον διατήρησαν σε όλη τους την καριέρα, άλλοι εξελίχθηκαν σε πρωταγωνιστές και άλλοι διακρίθηκαν σαν δευτεραγωνιστές, όλοι, όμως, από τον εκλεπτυσμένο Δημήτρη Χορν, στον ανυπάκουο Άλκη Γιαννακά και τον εκθαμβωτικό Νίκο Κούρκουλο, χάραξαν μια για πάντα το όνομά τους στις γυναικείες καρδιές.

Δημήτρης Χορν

 redford2

Ο Δημήτρης Χορν μεγάλωσε σε ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον, που αγαπούσε το θέατρο, με τον πατέρα του να είναι ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας, Παντελής Χορν. Αποφοίτησε από τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1940 και, κατά τη διάρκεια της λαμπρής του καριέρας, συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα που πέρασαν από την ελληνική θεατρική σκηνή, συμμετέχοντας μέχρι το τέλος το τέλος της ζωής του σε εκατοντάδες θεατρικές παραγωγές.

Παράλληλα στο σινεμά ερμήνευσε ορισμένους από τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλους των ελληνικών ταινιών, όπως αυτός του ταμία Κλέωνα στο «Μια ζωή την έχουμε» του Γιώργου Τζαβέλλα, αλλά και του Αλέξη Λορετζάτου στο «Κυριακάτικο ξύπνημα» του Μιχάλη Κακογιάννη.

Αλέκος Αλεξανδράκης

 redford2

Ο μελαχρινός ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου διακρίθηκε στη μεγάλη και τη μικρή οθόνη, εξασφαλίζοντας, χάρη στο αστείρευτο υποκριτικό του ταλέντο, πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινίες σταθμούς για την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, όπως οι: «Δεσποινίς Διευθυντής», «Μια Τρελή Τρελή Οικογένεια», «Ένα κορίτσι για δυο», «Η Σωφερίνα», «Ξύπνα, Βασίλη», «Ίλιγγος» κ.ά..

Το 1972 πρωταγωνίστησε σ' ένα από τα δημοφιλέστερα τηλεοπτικά προγράμματα της δημόσιας τηλεόρασης, τον «Παράξενο Ταξιδιώτη», ενώ σταθμό για την προσωπική και την επαγγελματική του ζωή αποτέλεσε η ταινία «Συνοικία Το Όνειρο», την οποία είχε σκηνοθετήσει ο ίδιος.

Μιχάλης Νικολινάκος

 redford2

Ο Μιχάλης Νικολινάκος εμφανίστηκε και κυριάρχησε στη δεκαετία του '50 στη μεγάλη οθόνη σε όλες τις ταινίες που απαιτούσαν έναν ψηλό, φωτογενή και αρρενωπό άντρα με χολιγουντιανή γοητεία. Οι θαυμάστριές του πάμπολλες και οι εμφανίσεις του από το 1954 ως το 1964 συνολικά 35 τόσο σε ελληνικά φιλμ όσο και σε ξένα. Μάλιστα, το 1959 αντιπροσώπευσε μαζί με την Έλλη Λαμπέτη την Ελλάδα στο Φεστιβάλ των Καννών, με την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη, «Το Τελευταίο Ψέμα».

Φυσικά, εκτός από την πορεία του στη μεγάλη οθόνη, ο Μιχάλης Νικολινάκος ήταν ιδιαίτερα γνωστός για τη ζωγραφική του καριέρα, με το έργο του να χαρακτηρίζεται από έναν διάχυτο εξπρεσιονισμό, αλλά και μια ιδιαίτερη προσωπική ματιά, με την οποία αποτύπωνε τις σκέψεις του.

Κώστας Κακκαβάς

 redford2

Ο μελαχρινός γόης της χρυσής εποχής του ελληνικού σινεμά φοίτησε στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, παίρνοντας, μάλιστα, άδεια ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο, ενώ στη μακροχρόνια καριέρα του συμμετείχε σε περισσότερες από 70 ταινίες.

Εκτός από τους δεύτερους ρόλους, πρωταγωνίστησε σε αρκετές ταινίες, με τον γυναικείο πληθυσμό να σχηματίζει ουρές για ένα αυτόγραφό του, ενώ δεν ήταν λίγες οι συνάδελφοί του που ήθελαν να συμπρωταγωνιστήσουν σε επόμενες παραγωγές.

Ωστόσο, ο ίδιος επιθυμούσε πάντα να συμμετέχει σε ρόλους διαφορετικού ύφους από τους μελοδραματικούς που τον καθιέρωσαν, κάτι που αναπόφευκτα τον έφερε σε σύγκρουση με το κινηματογραφικό κατεστημένο, οδηγώντας τον στην απόφαση να αποσυρθεί.

Ανδρέας Μπάρκουλης

 redford2

«Κορίτσια, ο Μπάρκουλης!» Αυτό ήταν ένα από τα συνθήματα που κυνηγούσαν τον Ανδρέα Μπάρκουλη σε όλη του τη ζωή.

Σε κάθε του εμφάνιση, ο Ανδρέας Μπάρκουλης κατάφερνε να προκαλεί ενθουσιασμό και υστερία, με τις μαθήτριες της εποχής εκείνης να έχουν χωριστεί σε στρατόπεδα «Κακκαβικών» και «Μπαρκουλικών».

Ο μελαχρινός ζεν πρεμιέ σπούδασε υποκριτική, κάνοντας την πρώτη κινηματογραφική εμφάνισή του, το 1957, στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη και στην ταινία «Μαρία η Πενταγιώτισσα»

Αμέσως, η καριέρα του απογειώθηκε και εμφανίστηκε σε περισσότερες από 100 ταινίες, ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους τόσο σε δραματικές ταινίες όσο και σε κωμωδίες.

Νίκος Κούρκουλος

 redford2

Απίστευτα γοητευτικός, απλός και περιζήτητος στα κινηματογραφικά πλατό, ο Νίκος Κούρκουλος παραμένει μέχρι σήμερα η επιτομή του Έλληνα ζεν πρεμιέ που «μάγεψε» το ελληνικό σινεμά.

Θεατρικά, εμφανίστηκε το 1958 στο έργο «H κυρία με τις καμέλιες» με τον θίασο Λαμπέτη – Xορν και, πολύ σύντομα, αναδείχθηκε σ' έναν από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου.

Στη μακροχρόνια πορεία του στη σκηνή και στη μεγάλη οθόνη ερμήνευσε ρόλους από το αρχαίο ελληνικό δράμα, αλλά και από μεγάλα κλασικά και σύγχρονα έργα, κερδίζοντας όχι μόνο το βραβείο του πρώτου ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αλλά και την καρδιά πλήθους θαυμαστριών.

Χρήστος Νέγκας

 redford2

Η μελαγχολική και πάντα ευγενική φυσιογνωμία του Χρήστου Νέγκα σαγήνευε το κοινό, με αποτέλεσμα να γίνει κι αυτός πολύ γρήγορα περιζήτητος στα κινηματογραφικά πλατό.

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίσθηκε το 1960 στην ταινία του Κώστα Καραγιάννη «Το αγρίμι», ενώ υποδύθηκε διαφορετικούς, αν και κυρίως δραματικούς ρόλους, σε περίπου 40 ταινίες.

Σε μια από τις λίγες κωμικές ταινίες που πήρε μέρος, ήταν το πολυαγαπημένο μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη «Κάτι να καίει», όπου τραγούδησε, χόρεψε και αγάπησε, κινηματογραφικά, την Έλενα Ναθαναήλ.

Φαίδων Γεωργίτσης

 redford2

Το γαλαζοπράσινο βλέμμα του απαθανατίστηκε δεκάδες φορές από τον κινηματογραφικό φακό, κάνοντας το γυναικείο κοινό να παραμιλά.

Ο ταλαντούχος Φαίδων Γεωργίτσης σπούδασε στις Δραματικές Σχολές του Καρόλου Κουν, του Χρήστου Βλαχιώτη και του Πέλου Κατσέλη και έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο, το 1960, με την ταινία «Ποτέ την Κυριακή« του Ζυλ Ντασέν.

Αν και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μέσα από τα μιούζικαλ της Φίνος Φιλμ σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη, άφησε το στίγμα του στον ελληνικό, καταφέρνοντας να μετατρέπει ακόμη και τους δευτερεύοντες ρόλους σε πρωταγωνιστικούς.

Γιάννης Φέρτης

 redford2

Μπορεί να ήταν κυρίως θεατρικός ηθοποιός, αλλά το πέρασμα του Γιάννη Φέρτη δεν ήταν δυνατό να μη λατρευτεί από το γυναικείο κοινό, χάρη στο πηγαίο ταλέντο και την ακαταμάχητη γοητεία του.

Πρωτοεμφανίστηκε στο σανίδι στην παράσταση σταθμό, «Το γλυκό πουλί της νιότης», στο πλευρό της Μελίνας Μερκούρη, ενώ ακολούθησαν δεκάδες μεγάλοι ρόλοι από το αρχαίο δράμα, αλλά και τη διεθνή σύγχρονη δραματουργία.

Στον κινηματογράφο, πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 30 ταινίες, πρωτοεμφανιζόμενος, το 1961, στην ταινία «Ποια είναι η Μαργαρίτα», στο πλευρό της Τζένης Καρέζη.

Την επόμενη χρονιά ερμήνευσε τον Ορέστη στην «Ηλέκτρα» του Μιχάλη Κακογιάννη, μια ταινία που απέσπασε 25 διεθνείς διακρίσεις, μεταξύ των οποίων και Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

Λάκης Κομνηνός

 redford2

Η καριέρα του Λάκη Κομνηνού υπήρξε πλούσια τόσο θεατρικά, όσο και κινηματογραφικά και τηλεοπτικά έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970, με το γυναικείο κόσμο να μαγεύεται από τον ξανθό ζεν πρεμιέ.

Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο, στην τραγωδία «Αντιγόνη», ενώ στη μεγάλη οθόνη ενσάρκωσε ως πρώτο του ρόλο τον Θάνο στη δραματική ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη «Εγωισμός», χρησιμοποιώντας το όνομα Λάκης Πάστος.

Το ταλέντο και το γοητευτικό παρουσιαστικό του τον συνέδεσαν με τους ρόλους του μοιραίου άντρα, του «αρχηγού των κακών», του κατασκόπου, αλλά και του πλούσιου νεαρού.

Άλκης Γιαννακάς

 redford2

Το κινηματογραφικό «κακό» παιδί του ελληνικού σινεμά ήταν ο περιζήτητος άντρας της εποχής, με χιλιάδες νεαρές να έχουν στο δωμάτιό τους μια αφίσα του.

Η ταινία που τον καθιέρωσε στη μεγάλη οθόνη ήταν το «ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη», που έγινε μεγάλη επιτυχία το 1965, και εμφανίστηκε σε περίπου 30 ταινίες, πριν αποφασίσει να αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας, εγκαταλείποντας οριστικά ακόμη και το θέατρο στα τέλη της δεκαετίας του '80.

Πάντως, μέχρι σήμερα παραμένει, παρά τη σύντομη καριέρα του, ο ωραίος του ελληνικού σινεμά, τον οποίον λάτρεψαν όλες οι γυναίκες.

Νίκος Γαλανός

 redford2

Πολυτάλαντος και ιδιαίτερα σεμνός, ο Νίκος Γαλανός θεωρείται ο τελευταίος ζεν πρεμιέ της χρυσής περιόδου του ελληνικού σινεμά.

Εμφανίστηκε στο θέατρο, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, παίζοντας πλάι στην Τζένη Καρέζη, ενώ στον κινηματογράφο πήρε τον πρώτο του ρόλο το 1962, στην ταινία «Οργή». Μέσα στα επόμενα χρόνια, πρωταγωνίστησε σε αρκετές ταινίες, με σημαντικές συμπρωταγωνίστριες, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη και η Μαίρη Χρονοπούλου, ενώ ασχολήθηκε ενεργά τόσο με το θέατρο όσο και την τηλεόραση.

Πηγή φωτογραφιών: Finos Film