Πηγή Φωτογραφιών: Pexels και Google Images
Το φεγγάρι αποτελεί αναμφισβήτητα ένα από τα πιο μυστηριακά δώρα του σύμπαντος. Σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη κι αν πας, το βλέπεις να δεσπόζει επιβλητικά άλλοτε μισό κι άλλοτε ολόγιομο στο νυχτερινό ουρανό, ειδικά σε περιπτώσεις σαν εκείνης της αυγουστιάτικης πανσελήνου.
Το Φεγγάρι της Μουρούνας ή Φεγγάρι του Οξύρυγχου ή απλά η Αυγουστιάτικη Πανσέληνος είναι αναμφισβήτητα ένα από τα ομορφότερα θεάματα γιατί η φύση πρόσφερε απλόχερα το μεγαλείο της. Πήρε το συγκεκριμένο όνομα από τους ιθαγενείς κατοίκους της Αμερικής. Οι λαοί στην αρχαιότητα δεν χώριζαν το χρόνο σε μήνες, αλλά με βάση τις Πανσελήνους και ονομάτιζαν τα φεγγάρια ανάλογα με τις γεωργικές εργασίες ή τις δραστηριότητες που σχετίζονταν με τη συγκεκριμένη περίοδο.
Επειδή εκείνη την εποχή οι ιθαγενείς της Αμερικής ψάρευαν το συγκεκριμένο ψάρι, που είναι γνωστό και ως Μουρούνα, ονόμασαν την Πανσέληνο του Αυγούστου Φεγγάρι του Οξύρρυγχου ή το Φεγγάρι της Μουρούνας. Απομυθοποιημένη ή όχι, η Σελήνη εξακολουθεί να κρατά τον άνθρωπο αιχμάλωτο της σαγήνης της.
Όταν ο φωτεινός δίσκος του στολίζει το στερέωμα, η ομορφιά ανταμώνει με την τέχνη και τον μύθο, τις παραδόσεις και την πραγματικότητα και γίνονται λογοτεχνία, ποίηση, μουσική, ταινίες. Και τότε γίνεται ρομαντικό, καθηλώνει το βλέμμα, ταξιδεύει τον νου, ξυπνά ένστικτα, προκαλεί δέος.
Η φημισμένη μάλιστα πανσέληνος του Αυγούστου έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό, που την κάνει να ξεχωρίζει. Είναι, συνήθως, λίγο «έγχρωμη». Ειδικά λίγο μετά την ανατολή της, αλλά και προς τη δύση της, όταν αρχίζει να παίρνει κάτι από το χρώμα της πορφύρας, είναι ένας από τους βασικότερους λόγους που το αυγουστιάτικο φεγγάρι φημίζεται για την ομορφιά του.
Επειδή η σελήνη τον Αύγουστο βρίσκεται σχετικά πιο κοντά στον ορίζοντα, το φως της φθάνει σε εμάς διατρέχοντας μεγαλύτερο πάχος ατμόσφαιρας με αποτέλεσμα να διαχέεται και να απορροφάται το κυανό τμήμα του χρώματός της και να φθάνει στα μάτια μας πιο έντονο το κόκκινο.
Θεωρείται από πολλούς η λαμπρότερη και μεγαλύτερη του έτους, γεγονός που δεν είναι σωστό, αφού πρόκειται απλά για μια οπτική απάτη της ίδιας της φύσης, καθώς επανειλημμένες μετρήσεις έχουν αποδείξει ότι το μέγεθος της πανσελήνου του Αυγούστου δεν διαφέρει καθόλου από τις άλλες.
Για τους παραδοσιακούς λαούς η Σελήνη αντιπροσώπευε πάντα τη σκοτεινή πλευρά της φύσης, την αόρατη όψη της. Συνδεδεμένη από τα αρχαία χρόνια με λαϊκές δεισιδαιμονίες και προλήψεις η Πανσέληνος εκτός από την ομορφιά της, θεωρείται πολλές φορές και ως η αιτία πολλών κακών, που έχουν σχέση με τη συμπεριφορά των ανθρώπων και των ζώων.
Σημαντική είναι η θέση της στους θρύλους, του μύθους, τις παραδόσεις και τις δοξασίες του ελληνικού λαού. Οι πρόγονοί μας βάφτισαν, στη μυθολογία, τη Σελήνη ως Εκάτη. Τη λάτρευαν και την έτρεμαν. Κάποιοι πίστευαν ότι είναι η κόρη του Δία και της Δήμητρας, άλλοι της Ήρας και του Περσέα κι άλλοι την ταύτιζαν με την Άρτεμη.
Βέβαια, εκτός από το φεγγάρι των επιστημόνων, υπάρχει κι ένα άλλο φεγγάρι που εμπνέει ποιητές, ζωγράφους, φωτογράφους, συγγραφείς, συνθέτες και τραγουδοποιούς, σε προκαλεί για βόλτα στη φεγγαράδα, σε πείθει να το θαυμάσεις και να ξεχαστείς.
Ο κόσμος της μουσικής έχει υμνήσει το εκθαμβωτικό φεγγάρι, που αποτελεί ένα από τα πιο πολυτραγουδισμένα θέματα ανεξαρτήτως ρεπερτορίου. Από το «Φεγγαράκι μου λαμπρό», το τραγουδάκι που λέγαμε παιδιά, και το δημώδες «Το φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα» μέχρι τις σημερινές αναφορές στο ίδιο θέμα, στιχουργοί και συνθέτες από το λαϊκό, το ηλεκτρικό, το δημοτικό, το ελαφρό ελληνικό τραγούδι, αναφέρονται πολύ μελωδικά σ’ αυτό.
Η Πανσέληνος ξυπνάει στους περισσότερους μία ρομαντική διάθεση, δημιουργεί τις ιδανικότερες συνθήκες για μία από τις πιο ιδιαίτερες βραδιές του καλοκαιριού. Δίπλα στη θάλασσα, σε βουνό ή στο μπαλκόνι του σπιτιού σας, μπορείτε να απολαύσετε απόψε τη μαγική φεγγαρόλουστη νύχτα, ακούγοντας κάποιο από τα παρακάτω ελληνικά τραγούδια που επιλέξαμε αποκλειστικά για σας:
Καίτη Χωματά, Αυγουστιάτικο φεγγάρι (1965)
Γιάννης Δημητράς, Φεγγάρι καλοκαιρινό (1981)
Νίκος Παπάζογλου, Αύγουστος (1984)
Γλυκερία, Με πανσέληνο(1987)
Χριστιάνα, Αυγουστιάτικο φεγγάρι (1992)
Μελίνα Μερκούρη, Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι (1960)
Δημήτρης Μητροπάνος, Τον Αύγουστο που μου χρωστάς (1994)
Χάρις Αλεξίου, Πανσέληνος (1995)
