Πηγή Φωτογραφιών: Pexels και Google Images


Έχοντας γράψει μουσική για εκατοντάδες κινηματογραφικές ταινίες, ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές σειρές, ο Ένιο Μορικόνε είναι ένας από τους σπουδαιότερους μουσικοσυνθέτες και τα έργα του θεωρούνται κλασικά αριστουργήματα.

Από το Ωδείο Ρώμης στα σπαγγέτι γουέστερν

 moricone_2

Ο Ένιο Μορικόνε γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 1928 στη Ρώμη, μια πόλη την οποία δεν εγκατέλειψε ποτέ του, ακόμη και στο απόγειο της δόξας του. Το μουσικό του ταλέντο το κληρονόμησε από τον πατέρα του, που ήταν τρομπετίστας, αλλά και ο πρώτος του δάσκαλος μουσικής, όπως και την αγάπη για την τρομπέτα, την οποία άρχισε να μελετά από τα 10 του χρόνια, οπόταν και γράφτηκε στο Ωδείο της Ρώμης.

Ο «μαέστρο», όπως ήταν γνωστός στην Ιταλία, ξεκίνησε να γράφει τις πρώτες του συνθέσεις όταν ήταν μόλις 6 ετών, ενώ χάρη στις μουσικές του επιδόσεις επιλέχτηκε για να συμμετάσχει στην έγκριτη Ακαδημία της Σάντα Σετσίλια, αποδεικνύοντας σε όλους πως ήταν ένα παιδί - θαύμα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, έχοντας συμμετάσχει για πολλά χρόνια με την τρομπέτα του σε τζαζ μπάντες, άρχισε να εργάζεται ως ενορχηστρωτής στούντιο για την RCA.

Η εμφάνισή του στην έβδομη Τέχνη ήρθε κατά τη δεκαετία 1960 – 1970, όταν «έντυσε» μουσικά τη σπουδαία τριλογία σπαγγέτι γουέστερν του Σέρτζιο Λεόνε: Per un pugno di dollari (Για Μια Χούφτα Δολάρια), Per qualche dollaro in più (Μονομαχία στο Ελ Πάσο) και Il buono, il brutto, il cattivo (Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος).

Οι συνεργασίες με κορυφαίους σκηνοθέτες και η μουσική επανάσταση

Έκτοτε, ο Μορικόνε συνέθεσε μουσική και για πολλά άλλα είδη ταινιών, από κωμωδίες μέχρι δράμα, θρίλερ και ιστορικές ταινίες. Μερικοί από τους σκηνοθέτες με τους οποίους συνεργάστηκε ήταν οι: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Τζον Κάρπεντερ, Μπράιαν ντε Πάλμα, Πιερ Πάολο Παζολίνι, Μάικ Νίκολς, Όλιβερ Στόουν, Ρόμαν Πολάνσκι, Κουέντιν Ταραντίνο, Πέδρο Αλμοδόβαρ, Φράνκο Τζεφιρέλι, Ντάριο Αρτζέντο, ενώ μυθική θεωρείται και η συνεργασία του με τον Τζουζέπε Τορνατόρε, που γέννησε το διάσημο soundtrack για την ταινία Cinema Paradiso (Σινεμά ο Παράδεισος).

«Αν μετρήσεις όλες τις ταινίες στις οποίες δούλεψα, θα καταλάβεις πως είμαι ειδικός στα γουέστερν, στις ερωτικές ιστορίες, στις πολιτικές ταινίες, στα θρίλερ, τις περιπέτειες, τις ταινίες τρόμου... Με άλλα λόγια, δεν είμαι ειδικός πουθενά γιατί έχω κάνει τα πάντα. Είμαι ειδικός στη μουσική.», συνήθιζε να λέει, κάνοντας έναν απολογισμό της πολυετούς καριέρας του. Ο Μορικόνε δεν είχε μουσικά ταμπού, καθώς έγραψε μουσική όχι μόνο για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, το 1978, αλλά και για το electro pop συγκρότημα Pet Shop Boys, συνυπογράφοντας το τραγούδι It Couldn't Happen Here από το άλμπουμ Actually.

Ο Μορικόνε κατάφερε να δημιουργήσει μια μικρή επανάσταση στη μουσική, δημιουργώντας ένα νέο είδος, χωρίς εθνικά χαρακτηριστικά, χρησιμοποιώντας διαφορετικά μουσικά όργανα και ρυθμούς, όπως ηλεκτρικές κιθάρες, άρπες στόματος, καμπανάκια, αλλά και σφυρίγματα, κρόταλα, μαστίγια, αγελαδινές κουδούνες, ήχους από αυτοσχέδια όργανα, ακόμη και ανδρικές άναρθρες κραυγές.

Οι διακρίσεις και το τέλος ενός μάγου της μουσικής

Σε όλη τη διάρκεια της εξηκονταετούς καριέρας του βραβεύτηκε, μεταξύ άλλων, με:

  • Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής για την ταινία The Hateful Eight (Οι Μισητοί 8), το 2016, και Τιμητικό Όσκαρ για την πολύπλευρη συνεισφορά του στην τέχνη, το 2007
  • Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής για τις ταινίες: The Mission (Η Αποστολή), το 1986, The Legend of 1900 (Ο θρύλος του 1900), το 2000 και The Hateful Eight (Οι Μισητοί 8), το 2016.
  • Γκράμι για τις ταινίες: The Untouchables (Οι Αδιάφθοροι), το 1988, Once Upon a Time in the West (Κάποτε στη Δύση), το 2007, αλλά και δυο τιμητικά το 2009 και το 2014
  • BAFTA για τις ταινίες: Days of Heaven (Ημέρες Ευτυχίας), το 1980, Once Upon a Time in America (Κάποτε στην Αμερική), το 1985, The Mission (Η Αποστολή), το 1986, The Untouchables (Οι Αδιάφθοροι), το 1988, Cinema Paradiso (Σινεμά ο Παράδεισος), το 1988 και The Hateful Eight (Οι Μισητοί 8), το 2016.


    Ο Μορικόνε άφησε την τελευταία του πνοή, στις 6 Ιουλίου 2020, στην αιώνια πόλη, την αγαπημένη του Ρώμη, αφήνοντας ένα τεράστιο έργο που μας έκανε να ονειρευτούμε, να συγκινηθούμε και να σκεφτούμε.