Πηγή Φωτογραφιών: Pexels και Google Images
Στη νοτιοανατολική Βραζιλία, η ανακάλυψη του κόλπου Γκουαναμπαρά, την 1η Ιανουαρίου 1502, από πορτογαλική αποστολή όπου συμμετείχε και ο φλωρεντινός Αμέρικο Βεσπούτσι, έδωσε το όνομα στην πόλη, αφού Ρίο ντε Τζανέιρο σημαίνει «ο ποταμός του Ιανουαρίου».
Ο πρώτος οικισμός του Ρίο ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 1565 και γρήγορα έγινε μια πόλη μεγάλη, χάρη στο λιμάνι της από όπου γίνονταν εξαγωγές χρυσού και διαμαντιών, προερχόμενων από τη βραζιλιάνικη ενδοχώρα. Από το 1763 μέχρι το 1960 υπήρξε πρωτεύουσα της Βραζιλίας και σήμερα αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας μετά το Σάο Πάολο. Είναι μια πόλη που συνδυάζει τα φυσικά πλεονεκτήματα – τα ψηλά βουνά, το βουνό Sugarloaf που δεσπόζει πάνω από το λιμάνι, τις μεγάλες, υπέροχες σε σχήμα μισοφέγγαρου παραλίες, όπως είναι η Copacabana, μήκους 4,5 χιλιομέτρων και η Ipanema – τα αστικά πάρκα και τα διακεκριμένα, από κάθε εποχή της ζωής της πόλης, κτήρια που την κατέστησαν δικαιολογημένα, το 2020, την πρώτη Παγκόσμια Πρωτεύουσα Αρχιτεκτονικής.
Εκτός όμως από τα ποικίλα εντυπωσιακά αξιοθέατα, το Ρίο ντε Τζανέιρο είναι φημισμένο για το καρναβάλι του, το πιο διάσημο του κόσμου, που προσελκύει κάθε χρόνο πολλές εκατοντάδες χιλιάδες επισκεπτών.
Όπως και αλλού, και στο Ρίο ο εορτασμός του καρναβαλιού (από τις λατινικές λέξεις carne vale) ήταν ένας αποχαιρετισμός στο κρέας με την έναρξη της νηστείας της Σαρακοστής, συνήθεια που καθιερώθηκε από τους Πορτογάλους αποίκους και υιοθέτησαν οι Βραζιλιάνοι, αφού ο Χριστιανισμός συνέχισε να ριζώνει στη χώρα τους.
Για τους χριστιανούς της Καθολικής Εκκλησίας, η Σαρακοστή αρχίζει με την Τετάρτη της Τέφρας (όταν οι ιερείς τοποθετούν στο μέτωπο ή το κεφάλι των πιστών λίγη τέφρα, προερχόμενη από το κάψιμο των φοινίκων και των κλαδιών ελιάς της Κυριακής των Βαΐων του περασμένου έτους, για να συμβολίσουν τη σκόνη που θα γίνουμε και ως προτροπή για μεταστροφή) και τελειώνει τη Μεγάλη Παρασκευή.
Το Καρναβάλι του Ρίο συνταιριάζει τα πορτογαλικά έθιμα με τις αφρικανικές και γηγενείς παραδόσεις στο ρυθμό της σάμπα, του μουσικοχευτικού είδους, που αποτελεί πολιτισμικό χαρακτηριστικό της Βραζιλίας.
Η μεγαλοπρέπεια αλλά και η υπερβολή των καρναβαλικών εκδηλώσεων φθάνουν στο αποκορύφωμά τους τις 4 μέρες πριν την Τετάρτη της Τέφρας, δημιουργώντας ένα τεράστιο πάρτι, γεμάτο με μουσική, χορό και κάθε είδους εκδηλώσεις, με σημαντικότερη την παρέλαση των σχολών σάμπα, στο Σαμποδρόμιο, τον ειδικά σχεδιασμένο χώρο, από τον διάσημο Βραζιλιάνο αρχιτέκτονα Oscar Ribeiro de Almeida Niemeyer (1907-2012). Πρόκειται για μια διαδρομή παρέλασης, μήκους 700μ. και πλάτους 13μ., που περιστοιχίζεται από κερκίδες χωρητικότητας 90.000 θεατών, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την παρέλαση των υπέροχα ντυμένων χορευτών της σάμπα που διαγωνίζονται, για το ποια σχολή θα έχει τις πιο εντυπωσιακές στολές και το πιο φαντασμαγορικό άρμα.
Το Σαμποδρόμιο, εκτός από τη λειτουργία του ως επίκεντρο των εκδηλώσεων του καρναβαλιού, στεγάζει δημοτικό σχολείο με 115 αίθουσες διδασκαλίας κάτω από τις κερκίδες της κατασκευής.
Λίγο μετά την Πρωτοχρονιά ξεκινούν οι ποικίλες καρναβαλικές εκδηλώσεις, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν τα blocos, οι αυθόρμητες γιορτές των δρόμων, που είναι γεμάτες μουσική, χορό και φαντασμαγορικές μεταμφιέσεις, και ικανοποιούν με το θέαμα και το περιεχόμενο κάθε ηλικία και ενδιαφέρον, διαθέτοντας εκτός από το ψυχαγωγικό στοιχείο και άφθονο χιούμορ, αφού έχουν συχνά αστεία ονόματα.
Μέσα σ’ αυτό το πανηγύρι, ανάλογη είναι και η κυριαρχία του ποτού και του φαγητού με τα παραδοσιακά φαγητά να κυριαρχούν. Για τους καρναβαλιστές μια καλή λύση ώστε να μη χάσουν λεπτό από το χορό είναι τα espetinho και η esfiha. Τα espetinho είναι μικρά σουβλάκια κρέατος ή γαρίδας, τυλιγμένα σε μανιόκα (φυτό, που αποτοξινώνεται, αλέθεται και χρησιμοποιείται ως καρύκευμα), ψημένα στη σχάρα και βουτηγμένα σε καυτερή σάλτσα.
Η esfiha, είδος σνακ που αποτελεί μέρος της βραζιλιάνικης κουζίνας χάρη στους μετανάστες από τον Λίβανο και τη Συρία, είναι μικρά πλατύφυλλα ψωμάκια γεμισμένα με διάφορα αλμυρά μίγματα από βοδινό κιμά και πιπεριές ή τυρί με εσκαρόλες(είδος λαχανικού που χρησιμοποιείται σε σαλάτες).
Καρναβαλικό φαγητό που όμως τρώγεται και όλο τον χρόνο είναι η fejioada, ένα ιδιαίτερο πιάτο με ποικιλία κρεατικών, όπως καπνιστό χοιρινό, παϊδάκια, λουκάνικο τσορίθο(καπνιστό χοιρινό λουκάνικο με πιπεριά), διάφορα αλλαντικά και μαύρα φασόλια, υλικά που τα βράζουν όλα μαζί για αρκετές ώρες. Η fejioada πασπαλίζεται με αλεύρι μανιόκας και συνοδεύεται από καυτερή σάλτσα και φέτες πορτοκαλιού.
Και φυσικά στο ξέφρενο καρναβάλι του Ρίο καταναλώνονται μεγάλες ποσότητες από την κασάσα, το εθνικό ποτό των Βραζιλιάνων, που φτιάχνεται από ζαχαροκάλαμο και αναμιγνύεται με άλλα υλικά( ανανά, καρύδα, ρούμι, λάιμ κ.τ.λ), δίνοντας διάφορα κοκτέιλ, όπως την καϊπιρίνα, όπου η κασάσα συμπληρώνεται με ασβέστη και ζάχαρη.
Feliz Carnaval!!!!
