Η εποχή που δυο λιοντάρια αιματοκύλησαν το Τσάβο

Ήταν Μάρτιος του 1898, όταν ξεκίνησε ένα βάναυσο φονικό των κατοίκων στην περιοχή Τσάβο της Κένυας, με θύτες δυο αρσενικά λιοντάρια, που έμειναν στην ιστορία ως «Οι ανθρωποφάγοι του Τσάβο».

Τα αιματηρά περιστατικά καταγράφηκαν στο σημείο όπου κατασκευάζονταν ο σιδηρόδρομος, που θα συνέδεε την Ουγκάντα με τον Ινδικό Ωκεανό, με τη γέφυρα που οραματίζονταν οι Βρετανοί άποικοι να περνά πάνω από τον ποταμό Τσάβο, σε ένα εργοτάξιο έκτασης 13 χιλιομέτρων.

Επικεφαλής του άκρως απαιτητικού έργου, στο οποίο εργάζονταν τόσο Αφρικανοί όσο και Ινδοί, ήταν ο αντισυνταγματάρχης Τζον Χένρι Πάτερσον, ο οποίος έφτασε στην περιοχή λίγες ημέρες πριν αρχίσουν οι εξαφανίσεις κατοίκων και οι δολοφονίες μέσα σε συνολικά εννέα μήνες με δράστες δυο αρσενικά αρσενικά λιοντάρια, που παραμόνευαν στους πέριξ καταυλισμούς.

Μάλιστα, τα λιοντάρια λέγεται ότι έβγαιναν τη νύχτα από τις κρυψώνες τους, έσερναν τα θύματα από τις σκηνές και τα καταβρόχθιζαν, με τις επιθέσεις να εντείνονται μετά από αρκετούς μήνες και να είναι σχεδόν καθημερινές. Στην προσπάθειά τους να τρομάξουν τα λιοντάρια, οι εργάτες έχτισαν φράχτες από αγκάθια γύρω από τον καταυλισμό, ώστε να κρατήσουν τα ανθρωποφάγα λιοντάρια εκτός, χωρίς, βέβαια, να καταφέρνουν το σκοπό τους, αφού τα σαρκοφάγα πλάσματα πηδούσαν από πάνω.

Μετά από επανειλημμένες ανεπιτυχείς προσπάθειες, στις 9 Δεκεμβρίου του 1898, ο Πάτερσον κατάφερε να σκοτώσει ένα λιοντάρι, μήκους 2,95 μέτρων, με οκτώ άνδρες να επιστρατεύονται για να μεταφέρουν το κουφάρι πίσω στον καταυλισμό. Λίγο καιρό αργότερα, εξουδετερώθηκε και το δεύτερο λιοντάρι, αφού δέχθηκε εννιά πυροβολισμούς από τρεις διαφορετικές καραμπίνες, με μόλις τους έξι από αυτούς να το πετυχαίνουν.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στο ημερολόγιό του ο Πάτερσον, ο πρώτος πυροβολισμός έγινε από την κορυφή μιας σκαλωσιάς που είχε κατασκευάσει, ενώ οι επόμενοι πυροβολισμοί από ένα δεύτερο τουφέκι ήρθαν έντεκα μέρες αργότερα, όταν το λιοντάρι τον εντόπισε και τον καταδίωξε. Τελικά, το χαρακτηριστικό πλήγμα δόθηκε μια μέρα μετά, όταν ο αντισυνταγματάρχης και επικεφαλής των εργασιών το πυροβόλησε τρεις φορές με ένα τρίτο τουφέκι, δύο φορές στο στήθος και μία στο κεφάλι.

Το 2001, μια νέα έρευνα υποστήριξε ότι τα θύματα ήταν περίπου εκατό, αν και ο πιο πιθανός αριθμός των θυμάτων ήταν 28 με 31, με τον μειωμένο αυτό αριθμό να βασίζεται στο αρχικό ημερολόγιο του Πάτερσον και αναφορές Ινδών εργατών.

Σε κάθε περίπτωση, οι θεωρίες για την ανθρωποφάγο συμπεριφορά των λιονταριών απασχολούν μέχρι και σήμερα τους ερευνητές, με άλλους να κάνουν λόγο για μια επιδημία πανώλης των βοοειδών, που έπληξε την περιοχή το 1898 και κατέστρεψε τα συνήθη θηράματα των λιονταριών, αναγκάζοντάς τα να βρουν εναλλακτικές πηγές τροφής κι άλλους να κάνουν λόγο για ταυτόχρονη τροφή ή θήραμα έσχατης λύσης.