Η μέρα που άνοιξε τις πύλες του το θρυλικό Μουλέν Ρουζ
- Αντώνης Απέργης - 23 Οκτωβρίου 2024
Όλα ξεκίνησαν το 1889, όταν οι ιδιοκτήτες του διάσημου καμπαρέ, Ιωσήφ Ογιέρ και Σαρλ Ζίντλερ, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα μουσικό θέατρο, το οποίο θα είναι μεγαλύτερο και κομψότερο από κάθε άλλο που υπήρξε ποτέ στην εποχή της Belle Époque, διαλέγοντας για τον σκοπό τους τη γραφική Μονμάρτρη, στην οποία σύχναζαν καλλιτέχνες, διανοούμενοι, συγγραφείς και κάθε μποέμικη φιγούρα του Παρισιού.
O «Κόκκινος Μύλος», που έγινε σύντομα ένας ναός μουσικής και χορού, στον οποίοι οι θαμώνες έδωσαν το προσωνύμιο «παλάτι των γυναικών», σύχναζαν εύποροι και άντρες, προερχόμενοι από όλα τα κοινωνικά στρώματα της πόλης, που διψούσαν για νέα ήθη και για τρελές παριζιάνικες νύχτες, με κορίτσια που χόρευαν σε ερωτικούς, θηλυκούς και ιδιαίτερους ρυθμούς.
Χάρη στα ζωντανά χρώματα, το αύθαδες ύφος του και τα γοητευτικά του κορίτσια, το Μουλέν Ρουζ έγινε ο απόλυτος τόπος διασκέδασης, με τη φήμη του να εξαπλώνεται πολύ σύντομα πέρα από τα γαλλικά σύνορα. Στους κήπους του καμπαρέ, δέσποζε ένας γιγάντιος ελέφαντας και όλη η ατμόσφαιρα επέτρεψε στους ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα της ζωής να έχουν πρόσβαση σε αυτόν, επιφυλάσσοντας άλλη μια έκπληξη στους επισκέπτες του, που παρουσιάστηκε τη νύχτα των εγκαινίων: το περίφημο γαλλικό «καν-καν» που ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή γνωστό ως καντρίλιες.
Επί της ουσίας, επρόκειτο για δυναμικές κινήσεις, έντονους ρυθμούς με κίνηση της φούστας των χορευτριών, την οποία σήκωναν, επιδεικνύοντας τα πόδια και το εσώρουχό τους, με τη συνοδευτική μουσική να συνδέεται, συχνά, με την όπερα «Orphée aux Enfers» (Ορφέας στον Άδη) του Γάλλου Ζακ Όφενμπαχ.
Φυσικά από το λαμπερό καμπαρέ δεν έλειψαν οι διάσημες προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων ήταν και ο ζωγράφος και, κατά κάποιον τρόπο, καλτ μορφή του καμπαρέ Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ, ο οποίος αποτύπωσε σε σειρά σχεδίων τη δίνη στην ατμόσφαιρα που προκαλούσαν οι χορεύτριες. Μάλιστα, η πρώτη διαφημιστική αφίσα για το Μουλέν Ρούζ, που σχεδίασε ο Λωτρέκ, είχε τόσο μεγάλη επιτυχία, με τον ζωγράφο να σχεδιάζει όλες τις διαφημίσεις για το καμπαρέ μέχρι το θάνατό του, το 1901.
Σε σημαντικό βαθμό, η τεράστια επιτυχία του καμπαρέ ήταν αποτέλεσμα των ικανών χορευτριών, μεταξύ των οποίων ήταν και η La Goulue, η μούσα του Λοτρέκ, η Jeanne la Folle και η Nini Pattes-en-l'Air. Σύμφωνα με φήμες της εποχής, ο τότε πρίγκιπας της Ουαλίας και μελλοντικός βασιλιάς, Εδουάρδος ο 7ος, επισκέφθηκε το Μουλέν Ρουζ, με τη La Goulue να τον αναγνωρίζει και να του φωνάζει, ενώ χόρευε: «Έι, εσύ της Ουαλίας, η σαμπάνια για σένα».
Από τα αστέρια του καμπαρέ δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η θρυλική ηθοποιός και τραγουδίστρια Mistinguett, που ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη Γαλλίδα περφόρμερ, η οποία και καθιέρωσε το είδος του καμπαρέ, όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Η Mistinguett εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον «Κόκκινο Μύλο» και πρωταγωνίστησε στη νυχτερινή ζωή του Παρισιού για δυο δεκαετίες, κάνοντας, παράλληλα, περιοδείες στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Όσο για το Μουλέν Ρουζ, αν και όχι μόνο τυλίχθηκε στις φλόγες, το 1921, αλλά έκλεισε και για έξι χρόνια, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, παρέμεινε μια ένοχη απόλαυση για τους επισκέπτες του Παρισιού, αλλά και τόπος φαντασμαγορικών σόου για μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο Σαρλ Αζναβούρ, η Εντίθ Πιάφ, ο Υβ Μοντάν, η Λάιζα Μινέλι κ.ά..
Κι αυτό γιατί ήταν κάτι παραπάνω από ένα απλό καμπαρέ, αποκτώντας σχεδόν αμέσως διεθνή φήμη και αποτελώντας δημοφιλές αξιοθέατο για τους τουρίστες του Παρισιού, που συρρέουν για να απολαύσουν το διαχρονικό θέαμα, αλλά και την Belle Époque ατμόσφαιρα του «Κόκκινου Μύλου».
